/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:”Table Normal”;
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-qformat:yes;
mso-style-parent:””;
mso-padding-alt:0in 5.4pt 0in 5.4pt;
mso-para-margin:0in;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
font-family:”Calibri”,”sans-serif”;
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-font-family:SimSun;
mso-fareast-theme-font:minor-fareast;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;
mso-bidi-font-family:”Times New Roman”;
mso-bidi-theme-font:minor-bidi;}

မလိုအပ္ရင္ဘယ္အရာမွာမွတန္ဖိုးမရွိဘူး

တံခါးဖြင့္ျပီးရင္ျပန္ပိတ္ပါ

မင္းလြပ္လပ္မႈ႕ဟာေအာ္တိုဂီယာနဲ႔

ငါ့ခ်ဳပ္ေႏွာင္မႈ႕ဟာဓါးနဲ႔ခက္ရင္းနဲ႔

ဘာေတြကိုမ်ားသယ္ေဆာင္သြားႏိုင္လို႕လဲ

မင္းျဖတ္ေမာင္းသြားတဲ့ဗြက္က

ငါ့မ်က္ႏွာကိုတည့္တည့္တက္စင္တယ္

အသံမပါပဲစကားေျပာရတာဘယ္လိုခုခံအားမွာရွိမယ္ထင္လဲ

ေနာက္တစ္ခါေပါက္ကြဲေစတတ္တဲ့

ေလဟာနယ္ေတြသယ္သယ္မလာပါနဲ႔

မင္းေတြးသလိုငါမေတြးထားတာကို

မင္းမေတြးသလိုငါေတြးထားတယ္

ဒါသာနာတာရွည္ျဖစ္လာခဲ့ရင္

ညေနခင္းမွာအလင္းတစ္ခုလိုေနခဲ့

လမ္းတစ္ရံမွာဖိနပ္တစ္ခုလိုေနခဲ့

တစ္ေယာက္တည္းအထီးက်န္ခဲ့မယ့္ငါ့ကိုမင္းကၾကည့္ျပီးရီတယ္။

အေဖာ္အေပါင္းနဲ႔အထီးက်န္ဦးမယ့္မင္းကိုငါကေတြးျပီးငိုတယ္။

                                                                                    *တယ္ရီ

                                                                                     1159pm

                                                                                     29.9.2012