မနက္မလင္းခင္ကတည္းက စိတ္ကို တအာအာ ထိုးဆိတ္ေနက်၊ေသြးဆာေနတဲ့
က်ီးကန္းတစ္ေကာင္။ဖြင့္ထားတဲ့ျပတင္းကေန ေနေရာင္အစားထိုးျပႆဒါးေတြ
တြဲခိုျဖာက်။

ကၽြန္ေတာ့္အဘိဓာန္မွာ တစ္ပတ္တစ္ခါ ကုသေနရတဲ့အႏုစားစိတ္ေရာဂါတစ္မ်ဳိးလို႔
ဖြင့္ဆိုတယ္။

အနာဂတ္ဆက္တိုင္း ႀကိဳတင္လုပ္ႀကံခံထားရ။ေ၀းၿမဲ ေ၀းဆဲ ေအးခဲ . . .မသြားလိုက္ပါနဲ႔။
က်ိန္စာ။လူနားလည္ေအာင္ အမ်ားသံုးကဗ်ာစကားနဲ႔ ဘယ္လိုေျပာရမယ္။မယံုရင္ ရင္ကိုသာ
လာခြဲၾကည့္ပါေတာ့။လြမ္းေနရင္း ထိုင္စဥ္းစားစရာက စဥ္းစားေနရင္း ထိုင္လြမ္းေနဖို႔ဘ၀။

ေရစီးသန္တဲ့ျမစ္ . . .အဲဒီလို အသံထြက္ၾကည့္မိရံု အာေခါင္ေတြ နာက်င္အက္ကြဲ။
ရုပ္ရွင္လက္မွတ္ႏွစ္ေစာင္၊ပန္းၿခံတစ္ခု၊ႏွစ္ဦးသားဆုေတာင္း၊တြဲလက္၊ထီးတစ္ေခ်ာင္း၊
ကိုယ္မပိုင္ဆိုင္ႏိုင္တဲ့ကမၻာငယ္။အေၾကာင္းမၾကားရင္ အေၾကာင္းမျပန္ဘူး။အေၾကာင္း
ႀကီး/ငယ္ ရွိ/မရွိ၊ဘယ္ငွက္မွ ျပန္မလာဘူး။

ေခြး မအူ၊ေၾကာင္ မျခစ္၊ပုရစ္ မျမည္။အူေတြ ျခစ္ျခစ္ေတာက္ ျမည္တယ္။
ထမင္းသိုးဟင္းသိုးေတြနဲ႔ မရွက္ၿမိန္ၿမိန္၊အက္ဆစ္မိုးေတြ ရင္ၿပိဳကိန္းဆိုက္ေအာင္။
သူဟာ ေဘာင္းဘီအိတ္ထဲ လက္ႏႈိက္ၿပီး ငါ့ခႏၶာကိုယ္ေပၚ ျဖတ္ေလွ်ာက္၊သူ႕ခ်စ္သူ
တနဂၤေႏြဆီ။

ဘယ္သူ႕ကိုမွ ရံႈးေစခ်င္လို႔ရယ္ မဟုတ္ပါဘူး။အာဆင္နယ္ ႏိုင္ေစခ်င္တာ တစ္ခုတည္းပါ။
ဒီေလာက္ဆိုရင္ ေတာ္/သင့္ၿပီ[ထင္ပါရဲ႕]။

                                                                            ကိုသွ်ား