ဘာရယ္ေၾကာင့္မွန္းမသိေပမယ့္ ကၽြန္မရွင့္ဆီကုိပဲ ၿပန္ၿပန္ၿပီး ေၿခဦးလွည့္မိေနတယ္။ 

မုိးစက္ေတြ ေၿမေပၚက်သလုိမ်ိဳး၊ ၿမွားကုိ ေလးညွိဳ႔က လႊတ္လုိက္သလုိမ်ိဳး ကၽြန္မကုိ လြတ္လပ္ခြင့္ေလး ေပးလုိုက္ပါလားရွင္ရယ္။ ကမာၻတစ္ဖက္စီက လူႏွစ္ေယာက္ၿဖစ္ပါရက္နဲ႔ မၿမင္ရတဲ့ၾကိဳးေတြက လုိတာထက္ပုိၿပီး ခုိင္မာလြန္းလွတယ္လုိ႔ ရွင္မထင္ဘူးလား။ လြန္ဆြဲပြဲတစ္ခုလုိ ဘာလုိ႔မ်ား ရွင္နဲ႔ကၽြန္မက က်ားကုတ္က်ားခဲ တင္းခံေနရတာပါလဲ။ ကၽြန္မတုိ႔အၿဖစ္က တစ္ဖက္က လႊတ္ခ်ရင္ လဲက်သြားမွာသိရက္နဲ႔ ဘယ္သူအရင္ လႊတ္ခ်လိမ့္မလဲ ေစာင့္ၾကည့္ေနၾကသလုိမ်ိဳး။ ဒါကစားပြဲတစ္ခုလဲ မဟုတ္ဘဲနဲ႔ကြယ္။ နာက်င္ရမယ့္စကားေတြ ေက်းဇူးၿပဳၿပီး မေၿပာပါနဲ႔လား။ အဲဒီ သိမ္ေမြ႔တဲ့စကားလံုးေတြေနာက္မွာ ရွင့္ရင္ေတြကြဲေနတာ ကၽြန္မၿမင္ေနရတာပဲ။

ကၽြန္မကုိ ခြင့္မလႊတ္လုိက္ပါနဲ႔။ ေသြးေအးတယ္ဆုိတာ ေနာက္ၿပန္လွည့္ၾကည့္လုိ႔ မရတဲ့သူေတြအတြက္ တစ္ခုတည္းေသာ ခံတပ္ဆုိတာ ရွင္သိလား။ ရွင္ဟာ ကဗ်ာဆန္သူဆုိရင္ ကၽြန္မကေတာ့ လက္ေတြ႔က်လြန္းသူပဲၿဖစ္မယ္။ ဒါမွမဟုတ္ အဆိုးၿမင္၀ါဒီတစ္ေယာက္ေပါ့။ ရွင္ခ်စ္ခဲ့ဖူးတဲ့ ႏူးည့ံတဲ့ႏွလံုးသားအစား လုိတာထက္ပုိၿပီး ပိရိလြန္းတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းတစ္စံု ကၽြန္မမွာရွိတယ္။ ရွင့္ကမ္းမွာ ေက်ာက္ခ်ထားၿပီးသားရွိရက္ ကမ္းေပ်ာက္ေနတဲ့ သေဘၤာပ်က္တစ္စင္းရဲ႔ဘ၀ကုိ ဘာၿဖစ္လုိ႔မ်ား ယံုခ်င္ေနေသးတာပါလဲ။  

တစ္ခါတေလ သိပ္၀မ္းနည္းဖုိ႔ေကာင္းတယ္။ ရွင့္ ဖိနပ္အတုိင္း ကၽြန္မ မသိဘူး။ ရွင့္ ေရေမႊးနံ႔ ကၽြန္မ မသိဘူး။ ရွင္ ဘာေတြ၀တ္တတ္လဲ ကၽြန္မ မသိဘူး။ ရွင္ ဘယ္ေနရာေတြ သြားတတ္လဲ ကၽြန္မ မသိဘူး။ ရွင္ ဘယ္သူေတြနဲ႔ ေပါင္းလဲ ကၽြန္မ မသိဘူး။ ရွင္ ၀မ္းနည္းရင္ ဘယ္လုိေနလဲ ကၽြန္မ မသိဘူး။ ရွင့္မွာ ဘာအဆင္မေၿပတာေတြရွိလဲ ကၽြန္မ မသိဘူး။ ရွင္… ေနေကာင္းလား… ကၽြန္မ… မသိဘူး။  

စစ္တုရင္ထဲက ဘုရင္ၾကီးေရ… တစ္ခါက ဘ၀မွာ အလုိခ်င္ဆံုးေသာအရာဟာ ရွင္ၿဖစ္ခဲ့ဖူးတယ္။ ရွိပါေစေတာ့။ ကၽြန္မ ေနာက္ၿပန္လွည့္ၾကည့္ဖုိ႔ မၾကိဳးစားေတာ့ဘူး။ ေခါင္းေမာ့ပါဦးဆုိေပမယ့္ တကယ္တမ္း ရွင္ခဲြ ခဲြရေတာ့ ကၽြန္မက မ်က္ရည္လြယ္တယ္။  

ဒါေပမယ့္ နိဂံုးဆုိမွေတာ့ အဆံုးသတ္ရမယ္ မဟုတ္လား … … …     

Oct 14 2012 

03:04 AM