ဒီေကာင္ၾကီးကို စေခၚလာတာက ကဗ်ာဆရာ …

မင္းကိုၾကည္႔ရင္း ကဗ်ာေတြးရင္ အေတာ္မိုက္မယ္ကြ .. လိုက္ခဲ့ကြာ တဲ့ ။

သူလည္း တစ္ရြာမေျပာင္း သူေကာင္းမျဖစ္ ၊

တုံးတိုက္တိုက္ က်ားကိုက္ကိုက္

မီးေသြးခဲမို႔ မည္း သကိုေပါ့ ။ လိုက္ခ်လာတယ္ ။

၀ါရင့္လက္သည္မၾကီးကေတာ့ ပြစိပြစိက်ိန္ဆဲေနတယ္။

ဒါမ်ိဳး … အရပ္ထဲ ကို .. မ၀င္သင့္ပါဘူးေတာ္ … ။

တစ္ေနရာဆီက တိုးတိုးေလးၾကားတယ္ ။

“က်ည္ဆန္ေတြ အစား ပန္းမ်ားပြင့္ေစ ” တဲ့ ။

ဒီေကာင္ သူ႔ကိုယ္သူ ျပန္ၾကည္႔ရင္း

ခ်ိဳးခ်ေပးခဲ့ဖူးတဲ့ … အကိုင္းေတြကို သတိရတယ္ ။

ကြယ္ေပးခဲ့ဖူးတဲ့ … ေက်ာင္းသူေလးကို သတိရတယ္ ။

ခြာခ်ေပးခဲ့ဖူးတဲ့ … အေခါက္ေတြကို သတိရတယ္ ။

ေနစရာေပးခဲ့ဖူးတဲ့ … အေကာင္ပေလာင္ေလးေတြကို သတိရတယ္ ။

တစ္လံုး .. ၁၆ သိန္းေလာက္တန္တဲ့ လက္နက္ၾကီးက်ည္ေတြ

ထိဖူးတဲ့ေနရာကို လွ်ာနဲ႔ လ်က္ရင္း .. ပန္းေတြပြင့္လာေတာ့

အလဲ့ .. မိုက္သဟ .. လို႔ ဒီေကာင္အသံထြက္မိတယ္ ။

 

လယ္ပိုင္ရွင္ကေတာ့ သူ႔အလွဴက်ရင္ ဒါၾကီးကို ဂ်စ္ကားေပၚတင္ျပီး

လွည္႔ခ်င္တယ္ဆိုလားပဲ ။

ကာလသားေတြကေတာ့ အံတၾကိတ္ၾကိတ္ေပါ့

သူတို႔က သူတို႔ ျခင္း၀ိုင္းနားမွာ ထားခ်င္တာမဟုတ္လား ။

မက္လည္း မက္ေလာက္စရာပဲ ။ တစ္ခါတစ္ခါ ဒီေကာင္ၾကီးက

*♪♫ Imagine all the people living life is peace ♫♪လို႔

ထ … ေအာ္ခ်င္ ေအာ္ေနတာ ။

အသားထဲက ေလာက္ထြက္တာေတြ

စေကာေလာက္မွ ေဇာက္မနက္တာေတြ

ဒီေကာင္သိတာ မဟုတ္ဘူး ။

ေျပာရင္းဆိုရင္း မိုးေလး တစ္ေပါက္နွစ္ေပါက္က်လာေတာ့

သူ႔ကိုယ္ေပၚက မည္းမည္းအရည္ေတြ ငိုခ်တယ္

က်က္သေရတံုးတဲ့ အရည္ေတြ ဆိုပါေတာ့ ။

ကေလးေတြက ခဲနဲ႔ ၀ိုင္းပစ္တယ္ ။ ထိတယ္ ။ ထပ္ ပစ္ၾကတယ္။ ထိတယ္ ။

သူလည္း ငိုတုန္းပဲ ။

ဆယ္အိမ္ေခါင္းက ထြီခနဲ .. ထြမ္ခနဲ .. တံေတြးနဲ႔ နွစ္ခ်က္၀င္ေထြးတယ္ ။

ေခြးေတြက စူးစူး၀ါး၀ါး ထိုးေဟာင္တယ္ ။

ေန႔ေစ့လေစ့ ကိုယ္၀န္ေဆာင္ေတြက မ်က္နွာလႊဲတယ္ ။

၀ုန္းဆို အမူးသမားက ရဲတင္းနဲ႔ ေျပးခုတ္တယ္ ။

ဘယ္သူမွ တားဖို႔မၾကိဳးစားဘူး ။ ရင္ဘတ္ဟက္တက္ပြင့္သြားတယ္။

၀တ္ရြတ္အဖြဲ႔က ပရိတ္ၾကီး စာအုပ္တျပင္ျပင္နဲ႔ …. ။

လက္ေ၀ွ႔ေက်ာ္က က်ား .. ခနဲ ေအာ္ျပီး

ဒူး၊တံေတာင္ တစ္စံု ၀င္ေကၽြးတယ္ ။

မိန္းမေတြက ထဘီေတြ လွန္ျပၾကတယ္ ။

အိမ္ေပၚက မဆင္းနိုင္တဲ့ အဘိုးအိုေတြက ဂြ နဲ႔ လွမ္းပစ္တယ္။

ဒီေကာင္ဟာ မီးေရာင္ အက်ီၤကို ၀တ္ဆင္ထားတာျဖစ္ေၾကာင္း

သိရွိနားလည္သြားၾကလို႔ေပါ့ … ။

စ ေခၚလာတဲ့ ကဗ်ာဆရာကေတာ့ ေခါင္းတရမ္းရမ္း နဲ႔ … ။

ဟိန္း (21.9.12)

[email protected]

* = ဂၽြန္လင္ႏြန္ … Imagine သီခ်င္းမွ