ႏွလံုးသားက
သံစဥ္မဲ့စြာ
ဗ်တ္ေစာင္းကို တီးခတ္တယ္
လြမ္းခ်င္းလား
တမ္းခ်င္းလား ..
ဒါမွမဟုတ္
ေပ်ာ္႐ႊင္ျခင္း အတြက္လား ဆိုတာ
ဘယ္မ်က္ရည္မွ
သက္ေသမျပဳေပးႏိုင္ၾကဘူးေလ ..

လႈပ္လီလႈပ္လဲ့နဲ႔
ရင္ဘတ္တံခါး႐ြက္ေတြကလည္း
တိုက္ခတ္မဲ့
ေလကိုသာေစာင့္ေမွ်ာ္ေနတယ္
ေလျပည္လား …
ေလနီၾကမ္းလားဆိုတာ
သူတို႔အတြက္
ေ႐ြးခ်ယ္ပိုင္ခြင့္မ႐ွိဘူးေလ …

မ်က္ရည္မ်ားက
လာရာလမ္းအတိုင္း
လွည့္ျပန္တယ္
ေအာင္ျမင္မႈဆီလား ..
႐ံႈးနိမ့္မႈဆီလားဆိုတာ …
သူ႔ေျခေထာက္ကို
သူေမးေနရဆဲပဲ …

ေသြးဆာေနတဲ့
ကံတရားကို
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္က
ဘဝနဲ႔အတူ ေၾကးထပ္တယ္
တိုးတက္ဖို႔လား…
ဆုတ္ယုတ္ဖို႔လားဆိုတာ
ေလာင္ေၾကးေပၚ မူတည္ၿပီး
နာက်င္မႈက လက္ဝါးၾကီး အုပ္ေနဆဲပဲ …

သက္တ့ံက
ယုယစြာ တံတားထိုးတယ္ ..
ပန္းခင္းတံတား မဟုတ္ေပမယ့္
သူ႔ ေျခလွမ္းမ်ားက
မေရရာမႈမ်ားဆီသို႔ ….

သက္ေထြး
ေဖေဖာ္ဝါရီ ၁၅ ၂ဝဝ၇