ဆားသည္ ေခြးေမာင္းကင္းေစာင့္

ငါးသည္ ေကာင္းေကာင္းအိပ္လုိ႔ေဟာက္

ေတာက္ေလွ်ာက္ေျပးမဲ့ ၿပိဳင္ျမင္းေတြလည္း

အၿပိဳင္ပ်င္းကာ

မလွဳပ္တလွဳပ္ ေက်ာက္ရုပ္

ခံုေတြကလွဳပ္ေနရတဲ့

အဲလုိ ဇာတ္ရုပ္ေတြကတဲ့ၿမိဳ႕ ———

သူပုန္လာေတာ့ အကုန္သာေျပး

သူပုန္ေ၀းမွ

ခ်ံဳေဘးက ထၾကြ

ငါကြာ ဘာရမလဲဆုိၿပီး ဟိတ္ေတြလုပ္

အမိန္႔ေတြထုတ္

အဲလုိအရွဳပ္ေတြနဲ႔

ဟုတ္ကုိဟုတ္ေနတဲ့ၿမိဳ႕ —–

တစ္ခဏ ရိကၡာရဖုိ႔

ဘ၀ သိကၡာက်တာကုိမ်ား

အလွဖိတ္စာေလးမ်ားရသလုိ

လုိက္လုိက္ျပ

ဂြက်က် လူေတြ

မူေနတဲ့ၿမိဳ႕ ——-

ကိုယ္ပုိင္မလုပ္

သူမ်ားအထုပ္နဲ႔

စတုိင္ထုတ္ကာ

ငွားၾကြား

ပိုင္ရွင္ထက္ေတာင္ပုိင္ခ်င္ေသး

ႏုိင္ခ်င္ၾကက္လုိ႔

ေအာက္အီးအီးအြတ္နဲ႔

လုိက္ၿပီးခြပ္ေနသူေတြၿမိဳ႕——

ကုိယ့္လူကုိ ျပန္ေထာင္း

တေျဖာင္းေျဖာင္းနဲ႔ေပါ့

အျပင္သူလာရင္

သခင္မဖုရား

တင္ပါ့ဗ်ား

ယဥ္လွစကားနဲ႔

ကလူသလုိ

ျမဴသလုိ

အူတုိုတုိ ေနသူရဲ႕ၿမိဳ႕ ——

ဘာမွမသိ

စာဂမရွိတဲ့

ငတိအခ်ဥ္က

ပ႑ီအရွင္

က၀ိအသြင္နဲ႔

ေျပာစရာရရင္

ၾသ၀ါဒေတြေပး

ကေလးအေတြးလုိနဲ႔

ေတးေလးေတြဆုိေနတဲ့ၿမိဳ႕ ——–

သစၥာဆုိတာ ပန္း

ေမတၱာဆုိတာ လူရႊင္ေတာ္

ကတိက စာခ်ဳပ္မွာ

သမာဓိက ခ်ိန္ခြင္တဲ့

ကလိန္အျမင္ေတြနဲ႔

လိမ္ခ်င္သလုိလိမ္

မာယာဗီလိန္ေတြအလုပ္ေတြေၾကာင့္

ကဗ်ာဇီ၀ိန္ ခ်ဳပ္ခဲ့တဲ့ၿမိဳ႕ ။   ။