ဖေယာင္းတိုင္လဲေတာ့
ငါ့ကဗ်ာစာသားေတြေပ်ာက္တယ္။
ငါ့ကာရန္ေတြေပ်ာက္တယ္။
မိန္းမလွေလးရဲ့မ်က္၀န္းက
ေမတၱာတရားေတြေပ်ာက္တယ္။
လူေတြကေမးၾကပါတယ္…
ဘယ္မွာလဲ…..ငါ…။
ေျခလွမ္းေတြျပန္ေကာက္ဖို ့
ျပန္ျပင္ဖို ့ လမ္းေတြေပ်ာက္တယ္…။
၀င္သက္ထြက္သက္
စည္းခ်က္ေတြေပ်ာက္တယ္..။
ေရဆာလို ့ျမစ္ကမ္းေဘးဆင္းေတာ့
ေနလံုးၾကီးေပ်ာက္တယ္..။
ငါ့ေနာက္ေက်ာကငါ့အရိပ္
သူ ့ေနရာေပ်ာက္တယ္..။
ခ်ြတ္ျခံဳက်ေနတဲ့ဘ၀မွာ
လမင္းနဲ ့ၾကယ္ေရာင္ေတြေပ်ာက္တယ္…။
အရွံဳးေတြနဲ ့ပက္လက္လန္
ရင္ဘတ္ကိုဖိေတာ့
ငါ့နွလံုးသားေပ်ာက္တယ္…။
အလုပ္ပါနဲ ့
ငါ့ဘ၀ကိုအရင္အတိုင္း
ျပန္ေပးခဲ့ပါ….
မိန္းမလွေလးေရ…။