မမွတ္မိေတာ့ဘူး
နွစ္ေယာက္သား စကားလက္ဆံုက်ခ်ိန္မွာ
ကိုယ့္စိတ္ကူးထဲမွာ မင္းကိုနမ္းခဲ့မိလား ေျဖ

ေတြးမရေတာ့ဘူး
ၾကည္လင္တဲ့ ေရကန္မွာ
ႏြမ္းေခြပန္းလ်အၾကည့္မ်ား စူးနစ္ခဲ့လား ေျဖ

မသိရွိေတာ့ဘူး
ကိုယ့္အရပ္ကိုယ္ျပန္ ဇာတ္ကို ကိုယ္စီကၾကတဲ့အခါ
ခြဲခြါခါနီးမ်က္၀န္းေတြ လမ္းလႊဲေနခဲ့သလား ေျဖ

သူငယ္ခ်င္းေရ (ခ်စ္ရတဲ့ ေကာင္မေလးေရ )
နွစ္တစ္နွစ္ထဲမွာ တကၠသိုလ္နွစ္ခုက စာေမးပြဲနွစ္ခု တစ္ၿပိဳင္တည္းက်တယ္
ေလွ်ာက္ေနဆဲလမ္းတစ္လမ္းတည္းေပၚမွာ ယံုၾကည္ခ်က္တစ္ခု နွစ္ပိုင္းကြဲတယ္
ေက်ာျပင္တစ္ျပင္တည္းမွာ နာမည္ကိုယ္စီပါ ဓါးေျမွာင္နွစ္ေခ်ာင္းစိုက္၀င္တယ္
ငါဟာ လူတန္းေစ့ခ်င္ခဲ့ေပမယ့္ လူတန္းေစ့လူသားေတြက ဒါကို ျငင္းပယ္ခဲ့တယ္

အၿပိဳင္းၿပိဳင္းထလက္တံေတြလို ၿမိဳ႕ျပလမ္းမေတြက ေ၀ရီလို႔
ဘာသာေဗဒမဲ့စကားေတြ တိုးတိမ္နစ္ျမဳပ္…ေျပာစရာစကားေတြမကုန္ေသးေပမယ့္
၀ိုးတိုး၀ါးတားျဖင့္ေပ်ာက္ကြယ္သြားၾက…ဒီနွစ္မွာ ကမၻာတကယ္ မပ်က္ခဲ့လည္း
တို႔ေတြက ျပန္ဆံုျဖစ္ၾကဦးမွာလား…?

သူငယ္ခ်င္းေရ…(ေကာင္မေလးေရ)
ထရံကဓါးကိုယူၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကို ထိုးသြင္းလိုက္စမ္းဆိုတဲ့ အသံ
ေထာင့္တစ္ေနရာရာက ေရာက္လာခဲ့ရင္ ငါတို႔ အၿပီးသတ္ခြဲခြါၾကမယ္
မေျပာျဖစ္ခဲ့တဲ့ စကားေတြနဲ႔ မျပျဖစ္ခဲ့တဲ့ အိမ္ရာအိမ္နန္း မင္းစိတ္နဲ႔သာ
မွန္းတေနပါေတာ့…မင္းဆက္ေရးမယ့္ကဗ်ာေတြထဲမွာ ပရိတ္မႏၱရားေတြ မပါပါေစနဲ႔။    ။
                        ေရႊ ၾကယ္ မိုး