တဘ၀လံုးေပါင္းတြက္ေတာင္မွ
ေအာင္မွတ္ေကာင္းေကာင္းမရခဲ့ဘူး
ပလက္ေဖာင္း ေဘးကေကာင္းကင္မွာ
တည္ေနရာအတိအက်နဲ႕ပဲ
ဒီျမိဳ႕ထဲ ငါဆက္ပ်ံေနမွာပါ…

မ်က္ႏွာေလးတစ္ခု ကိုေမ့ဖို႕
နာရီေတြမေရမတြက္နိုင္ေအာင္ေကၽြးခဲ့ရ
ညေတြက ၾကယ္မပါပဲ
ငါ့ကိုတိမ္ေတြနဲ႕ လာကြယ္ၾကတယ္  …
(သူမသိခ်င္မွသိလိမ့္မယ္)

အခ်ိန္မွန္မွန္ေတာ့ သာခဲ့ပါရဲ့
အဲဒီေနမွာ လြမ္းစရာေတြပါပါလာတာကိုမုန္းတယ္
ငါ မလိုက္ေတာ့ဘူးကြယ္
တကယ္ဆို ခ်ိဳခ်ိဳသာသာေသာ ႏႈတ္ခြန္းစကားဟာ
ငါ့  သြားေတြကိုစိထားခဲ့ျပီးျပီပဲ…

အသြားခ်ည္းပဲ သက္သက္နဲ႕
အျပန္မဲ့တဲ့လမ္းမွာ ငါ ကန္းခဲ့တယ္
လွမ္းဖို႕ ခက္တဲ့လက္တဘက္အတြက္ေတာ့
အဲဒီေနရာမွာ
ေအာင္ပြဲတစံုတရာ ပါခ်င္ပါမွာေပါ့ေလ..

ကမ္းကုန္ေအာင္ပြင့္မယ့္ေဆာင္းေရ
သူမကို လက္တို႕အေၾကာင္းၾကားေပးပါ
တရံေရာအခါက ငါ ဆိုတာ
ေျမၾကီးလို  ဆက္က်င့္ေနအံုးမယ္ဆိုတာကိုေလ…

သူမဆီက တသိမ့္သိမ့္ လြမ္းသံ
ရင္ဘတ္ကိုတည့္တည့္မွန္ပါတယ္
ကိုယ့္ကိုကိုယ္တည့္မတ္ေအာင္တိန္းရင္း ကုမယ္
တကယ္ေတာ့ နင္ေမ့တတ္လို႕ပါကြယ္
ငါလဲ  သည္းသည္းလႈပ္ေအာင္လြမ္းတတ္ပါတယ္…. 

အဲဒီမ်က္ေတာင္နံပါတ္မွာပဲ
ငါ့အသည္းကို ထားခဲ့ပါရဲ့
အလြဲလြဲေသာ အနာဂတ္မွာ
တိုက္ဆိုင္တာပါရင္ ထုတ္ၾကည့္ေပါ့ကြယ္
တကယ္ေတာ့ အခ်စ္ဆိုတာ
တိုးတိုးတိတ္တိတ္လဲ ျငိမ္းခ်မ္းတတ္ပါတယ္…