ဟိုးအထက္ ပင္ျမင့္မွာ

တစ္ႏွစ္တခါသာ ျမင္ရတဲ့ ပန္း

သစၥာတရားကို တန္ဖုိးထားတယ္ေၾကာင့္

ေႏြေလရွူးနဲ႕ အတူ

ႏွစ္ဦးမွာပဲေ၀ ျပီး

ႏွစ္ဦးမွာပဲ ေၾကြခဲ႕ပါရဲ႕။…..။

ေရႊကဗ်ာ ေျမကိုသက္ဆင္းေစဖုိ႕

ေႏြအခါမွာ ေျပးခဲ့တဲ့ မိုးေရစက္ေတြက

ေျမမွာ အခါခါ ေႏြ ရနံသင္းခဲ့တဲ့ရက္ကိုမွ

မင္းေရြးပြင့္ခဲ့သလား ပိေတာက္ရယ္။…။

အေၾကြပန္းေပမယ့္

ေရႊနန္းေတာ့ ထုိက္တဲ့

ေရႊသီဂီ ၤဆိုတဲ့အဆင္းနဲ႕

ေျမကမာၻကို အလွျခယ္

မိုးျပာျပာေနာက္ခံေအာက္က

စိမ္းနဲ႕ ၀ါေရာင္ ေပါင္းဖက္တဲ့အလွ

ရင္ကို တသက္တာ ေအးျမေစပါတယ္။…။

မင္းအလွမွာယစ္မူး

မင္းကို ခူးဆြတ္တဲ့သူေတြေၾကာင့္

မင္းရဲ႕ ဇာတိ ပင္ျမင့္ခမ်ာ

ခံစားရတဲ့ဒဏ္ရာ ပရပြနဲ႕

ေၾကြက်တာေတြကို နင္းေခ်သြားတဲ့လူေတြကို

အျပစ္မတင္ရက္ေပမယ့္

ကုိယ့္ခ်စ္သူကို လူလု

အူႏုကို ကၽြဲခတ္ခံရသလုိ

ကုိယ္ ရင္နင့္ရပါတယ္။….။

ခ်စ္သူေရ…

ေလအထမွာ ေၾကြက်ခဲ့တဲ့ ပိေတာက္ကို

ကုိယ္ဖမ္းယူက ေျမခ်မေပးႏုိင္ေပမယ့္

မင္းျခယ္သတဲ့ပန္းခ်ီကားျဖစ္တဲ့

ေျမကမၺာ ေရႊရည္ေရာင္ေပၚကို

နင္းေျခမျဖတ္ရဲေလာက္ေအာင္

ကုိ ျမတ္ႏိုးမိပါတယ္…..