ရန္ကုန္ျမစ္ျပင္ၾကီးက်ယ္တာ…..
ဆူးေလ ဘုရား လမ္းေလာက္ပါပဲ….
ေထြေထြထူးထူး မရွိပါဖူး…
ေပါ့ဆိမ့္ တစ္ခြက္လိုေပါ့…..။     ။

ဟုတ္ျပီ…
ငါ့အေတြးတိုင္းမွာ သူပါေနရင္…
မိုနာလီဇာဆိုတာ ဓါတ္ပံုထဲမွာေတာင္ ရွိေတာ့မယ္မထင္ဖူး…
ပစိဖိတ္ သမုဒၵရာထဲ လက္ပစ္ ကူးေနေလာက္ျပီ…..။     ။

မ်က္ႏွာကို ကာလာစံု ျခယ္ထားတယ္…
ျဖဴေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ မ်က္၀န္းနဲ႔…
ခနဲ႔တဲ့တဲ့ ျပံဳးတက္တယ္…
နီေၾကာင္ေၾကာင္ဆံပင္နဲ႔ ေကာင္မေလး…
သံစဥ္ညီၤတိုင္း သီခ်င္း မျဖစ္ပါဖူး…
ရင္ခုန္သံဆိုတာလဲ….
ဒုိေရမီဖာ (၇) သံစဥ္ ညီမွ ျဖစ္တာမွ မဟုတ္ပဲ….
ခပ္ခါးခါး ေကာ္ဖီ တစ္ခြက္ကလဲ…
ရင္ခုန္ႏႈန္းကို မထိန္းခ်ဳပ္ႏုိင္ဖူး…
ကာရံေတြ ညီတိုင္းလဲ ကဗ်ာ တစ္ပုဒ္ျဖစ္တာမွမဟုတ္ပဲ….

ကန္ေတာ္ၾကီး သာယာတယ္ဆိုတာ…
အင္းလ်ားေလာက္ လူစည္တာမဟုတ္ပါဖူး…
အင္းလ်ားလူစည္တယ္ဆိုတာလဲ…..
လွည္းတန္းေလာက္ လူရႈပ္တာ မဟုတ္ဖူး….
ဒါေပမဲ့….
တရုတ္တန္းကေတာ့ ျပံဳးျပံဳးေလး ၾကည့္ေနတာပဲ….။     ။

လမ္းေလးမွာ အိပ္ေနတဲ့….
ခပ္ပိန္ပိန္ ေခြးတစ္ေကာင္….
ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ ထ အူ ေနလဲ…..
အိပ္ေရးကေတာ့ မပ်က္သြားပါဖူး…..
ဘာ ဂဏန္းေကာင္း လဲ ဆိုတာ..
ခပ္ေၾကာင္ေၾကာင္ ေတြးတဲ့သူေတာင္ ေတြးေနၾကျပီ….။     ။

က်ီးကန္းက အာတယ္…
ခို က ဥာည္းတယ္…
က်ားက ဟိန္းတယ္….
ေခြးက ေဟာင္တယ္…
ကာရံညီ ကဗ်ာ တပုဒ္သာ ျဖစ္မယ္ဆိုရင္…
ငါက ေၾကာင္ေနတာေပ့ါ…
ကဗ်ာကို ေခါင္းစဥ္တက္တာ…
ခံစားခ်က္ကို တံဆိပ္ကပ္ျပီး….
မီးခံေသတၱာထဲ ေသာခက္ သိမ္းထားသလိုပဲ….။     ။

ရင္ကြဲနာက်ေနတဲ့ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္…..
အလြမ္းဆိုတာကို ရင္ဘက္ၾကီးနဲ႔ခံစားရင္း…..
အနားမွာ ငိုေန လိုက္တာ…..
၀မ္းနည္းမႈကို မခံစားတက္လုိ႔လားမသိဖူး….
ဒီကဗ်ာ ေရးေနရင္း…
ဖ်က္ခနဲ ေခါင္းထဲက အေတြးေလးေပၚလာတယ္…
မိုနာလီဇာက မ်က္ခံုးေမြး မပါဖူးပဲ….။     ။

မိုနာလီဇာ မ်က္ခံုးေမႊး မပါတာ ကိစၥမရွိပါဖူး….
ဘီယာေတြ တစ္ခြက္ ၁၀၀၀ မျဖစ္သြားဖို႔ပဲ…
ဘီယာေတြ ၁၀၀၀ ျဖစ္သြားလဲ…
ကဗ်ာေရးေနတဲ့ ခဲတံ မက်ိဳးသြားဖို႔ပဲ…..
ခဲတံ က်ိဳးသြားလဲ မျဖစ္ေသးပါဖူး….
ခၽြန္ဖို႔ ဓါးမတံုးသြားဖုိ႔ပဲ လိုတာ….
ဓါးမတံုး ေပမဲ့လဲ….
ဦးေႏွာက္က ပ်က္ေနေတာ့..
မီးခလုတ္ကို ေထာက္ ခနဲ႔ ပိတ္….
ေစာင္ေခါင္းမူးျခံဳရင္း ထပ္ျပီး စဥ္းစားလိုက္မိတယ္…
ဒီကဗ်ာက ေမာ္ဒန္လက္လြန္ ျဖစ္သြားပါေပ့ါလား………..။     ။