ေလးလံထိုင္းမႈိင္းေနတ့ဲ စိတ္ကို
မ်က္ေစာင္းတစ္ခုမွာခ်ိတ္ေပးလိုက္တယ္။

ေကာင္ကင္ျပာႀကီး ၀တ္လစ္စလစ္ျဖစ္ေနပုံကို
အငမ္းမရ မခုန္အားတ့ဲ ရိုးရိုးသားသား ရင္ခြင္
မျပင္မဆင္ သူမကို…
အေရာင္အဆင္း မပါဘဲ ခ်စ္ခ်င္တယ္။

လမ္းေဘးအုတ္ခုံေပၚ
အႀကိမ္ႀကိမ္က်ကြဲဖူးေသာ ဂစ္တာသံမ်ား
တစ္ဖြာ
ႏွစ္ဖြာ
ဒီအတိုင္း လႊင့္ပစ္လိုက္ရတ့ဲ ေဆးလိပ္တိုမ်ား
ဟိုတစ္စ
သည္တစ္စ
စုတ္ျပတ္မိုးစိုသြားေသာ ႏွလုံးသားမ်ား

”က်မ ရွင့္ကိုခ်စ္တယ္”…တ့ဲ
ဒီဓားနဲ႔ပဲ
သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ သတ္ေသခ့ဲၾကတယ္။