‘လြမ္းတယ္’ဆိုရုံေလး လြမ္းတ့ဲစိတ္မွာ
အတိတ္လြင္ျပင္ဆီ
ဖိတ္စင္သြားတ့ဲ ၀ါက်အေသ
အခ်စ္ေရ…
အခ်စ္ကို ကစားတတ္တ့ဲ
မ်က္၀န္းေတြက ညိဳညိဳ
ႏႈတ္ခမ္းေတြက စိုစို
ရင္ခုန္သံေတြက ကပိုကယုိ
ဘယ္အိပ္မက္မွ မင္းအၾကည့္ေလာက္ မစိမ္းစိုခ့ဲဘူး။

အခုေတာ့လည္း
ဆီခမ္းသြားတ့ဲ မီးေတာက္လို
ဘယ္အခ်ိန္မွာမွ မနီးေလာက္ေတာ့တ့ဲ ျပဇာတ္နဲ႔
သြားသေလာက္ခရီမေရာက္တ့ဲ အမွတ္တရေတြကို
(သားပိုက္ေကာင္တစ္ေကာင္လို…)
ရင္ဘတ္မွာ ပိုးလြယ္ ပ်ံသန္း
ငါ့ရဲ႕ ေႏြရာသီ ၿမိဳင္၀င္ခန္းမွာ
ပြင့္တ့ဲပန္းတိုင္း ရနံ႕ေတြခမ္းလို႔….။