အသို္င္းအ၀ိုင္းကႏွစ္ခု မတူညီခဲ့ဘူး ကေလးရယ္…
ေခါင္းေတြညိတ္လိုက္ ေခါင္းေတြခါလိုက္
သက္ျပင္းေတြခ်လိုက္ အေ၀းကိုေငးလိုက္နဲ ့
တစ္ေယာက္တည္းေတြး အခ်ိန္တိုင္းေဆြးေနရျပီ…
လာမယ္လို့ကမ္းတဲ့လက္ကို ျငင္းလိုက္တာ
မခ်စ္လို့မပာုတ္ မသင့္လို့ပါ…
ကိုယ္ကသုည မင္းတစ္ေယာက္တိုးလာလဲ
တန္ဖိုိးက ေျပာင္းမသြားဘူး….
အခ်စ္တခုတည္းနဲ ့ မျပီးျပည့္စံုတဲ့ ဘ၀မွာ
ေရွ့ဆက္ဖို့ အင္အားက ဘယ္ကရပါ့မလဲ…
ငွဲ ့ကြက္စရာ ေထာက္ထားစရာေတြမ်ားတဲ့ အေျခအေနမွာ
လူၾကားေကာင္းေအာင္ သားလိမၼာလုပ္ခဲ ့တဲ ့ကိုယ္
ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္တိုင္း ေငးၾကည့္ေနရံုနဲ ့
အသည္းကြဲသမားဘြဲ ့ခံယူခဲ့ျပီ….
လက္ထဲမွာ မီးေလာင္ေနတဲ့ ငါးဆယ္တန္ကို
ျပာေျခြခ် အိပ္မရတဲ ့ညမွာ
ကေလးအတြက္ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ေရးေပးခဲ ့တယ္…
ခႊင့္လြတ္ေတာ့ ကေလးရယ္….။