၂၁ ရာစုေနေရာင္ေအာက္
လမ္းေလွ်ာက္ထြက္လာတ့ဲ သနပ္ခါးတစ္ပြင့္ပါ။

အရွက္တရားမ့ဲ အတုခိုးသမေတြၾကားမွာ
ရုိးသားသန္႔စင္သူဖိနပ္ပါးပါးေလး
အနက္ေရာင္ ဆံေကသာ တပုိက္တေထြးန႔ဲ
ေခတ္ေပၚကဗ်ာေတြေတြးတတ္သူ…

ရုိးရာကုိ ရုိးရာအတုိင္းသုိင္းလြယ္
ေရစီးအတုိင္း
.ျပဳတတ္ ျပင္တတ္တ့ဲ ကမၻာ့ရြာသူ အရုိင္းစံပယ္ေရ…
မင္းဟာ…
အတိတ္န႔ဲ အနာဂတ္ကုိ စိတ္ထဲမွာမွတ္
ပစၥဳပၸန္ရ႔ဲ မ်က္ေတာင္အခတ္မွာ
(မင္းရ႔ဲေမြးရပ္ကုိ)
ရင္ဖုံးန႔ဲ ခ်ိတ္ထမီ အနားသတ္လို႔
သဇင္ပန္းေတြကုိ ကမၻာပတ္ေစခ့ဲေပါ့။