Professional Authors

Illusory self ရဲ႕ ထံုက်ဥ္ေနတဲ့အသိတရားေတြကို အခ်စ္လို႔ ေခါင္းစဥ္တပ္ခဲ့ၾကတာ

/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:”Table Normal”;
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-qformat:yes;
mso-style-parent:””;
mso-padding-alt:0in 5.4pt 0in 5.4pt;
mso-para-margin:0in;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
font-family:”Calibri”,”sans-serif”;
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-font-family:”Times New Roman”;
mso-fareast-theme-font:minor-fareast;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;
mso-bidi-font-family:”Times New Roman”;
mso-bidi-theme-font:minor-bidi;}

ေရာင္စံုဆန္ဆန္ အသိတရားတစ္ခုတည္းမွာ က်က်ကြဲေလ့ရွိတာက ငါတို႔

တစ္ေလာကလံုး …တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ေအာ္ဟစ္ေခၚေ၀ၚသံေတြ

မြန္းၾကပ္ဖိစီးေနတဲ့ စိတ္ေတြထဲ အစားျပန္မရျခင္းမ်ား…ငါမွ ငါမ်ားစြာသို႔တိုင္

ထာ၀ရမရွိေတာ့တာလား…ဘီးလွိမ့္၀င္လာတဲ့ရထားက အရိပ္ဟာ ေသရာပါ

အာရံုမွားမႈအေပၚ အေျခခံထားတဲ့ အတၱေတြကို ေလ့လာရေကာင္းမွန္းသိခဲ့

တစ္ဖက္စီေ၀းသထက္ ေ၀းေ၀းလာ…အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေအာင္ သိမႈေတြကပဲ

ဒီအခ်ိန္မွာ ငါတို႔ကို နစ္မြန္းသြားေစခဲ့…အပ္ကေလးတစ္ေခ်ာင္းက စလို႔

ဟိုး…ျမဴစိုင္ျမဴခဲေတြထိ ငါတို႔ ခ်န္လွပ္ထားခဲ့နိုင္ရင္ေကာင္းမွာ…

ရက္စက္လြန္းတဲ့ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းမွာ…ေခါင္းေရာ ပန္းေရာဟာ ေသဒဏ္ပဲ

စက္ရုပ္ေတြကို ေနရာေပးလိုက္ၾကရတယ္…သီခ်င္းေတြက အသက္မ၀င္ေတာ့ဘူး

ကိန္းဂဏန္းတစ္ခုအရ သူရဲေကာင္းျဖစ္သူဟာ က်န္ကိန္းဂဏန္းေတြရဲ႕ ရန္သူပဲ

မရမွန္းသိေနခဲ့တဲ့ ငါတို႔ရဲ႕လက္ျဖန္႔ျခင္းေတြ…တစ္ေန၀င္ တစ္ေနထြက္…ေမာပန္းလို႔

မုတ္သုန္ေလဟာ ဆက္လက္၍ အားေကာင္းေနၿပီး ငါတို႔ဟာ ေလနွင္ရာ ေရြ႔လ်ားေမ်ာပါ

မဟုတ္ဘူးလို႔ မျငင္းဆန္နိုင္တာက တစ္ေၾကာင္း…ဒါကိုဘယ္လို အဓိပၸါယ္သတ္မွတ္ရပါ့

ေန႔ေရာ ညပါ ေတာင့္ခံထားခဲ့တဲ့ သစၥာဆိုတာ မျဖစ္နိုင္ေတာ့တဲ့ ၀န္ထုပ္၀န္ပိုးမွန္းနားလည္မိ

စည္း၀ိုင္းအျပင္ဘက္ကို ယံုၾကည္ျခင္း\မယံုၾကည္ျခင္း…ဘယ္အရာကိုမွ တိတိပပ မေျပာနိုင္

အေသခ်ာဆံုးလို႔ထင္ရတဲ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပန္ျပန္ရႈေနတဲ့ အသက္ေတြေတာင္ တေငြ႔ေငြနဲ႔

ေမ့ေမ့ေလ်ာ့ေလ်ာ့ျဖစ္သြားၾကတာ…မ်က္စိေရွ႕မွာတင္ မွတ္မွတ္ရရကို ေပ်ာက္ကြယ္သြားတာ…

ေခ်ာင္းဆိုးသံမ်ား…နွလံုးသားကို မျပဳမျပင္ပဲ အသစ္မလုပ္နိုင္ေတာ့…ေသြးပါခ်င္လာတဲ့ သလိပ္ဖတ္

စီးကရက္အခိုးအေငြ႔ေတြ …လာရတာလြယ္သေလာက္ အျပန္မ်က္နွာပန္းမလွၾက…ငါတို႔

တစ္ခါတစ္ခါမွာ လူေသတစ္ေယာက္ ဒါမွမဟုတ္ ေသလူတစ္ေယာက္လို ခံစားေနရ

စိတ္ေတြႏြမ္းနယ္ …အဲ့ဒီ့အခ်ိန္ေရာက္လာရင္ ငါ့ဆံပင္ေတြက သိပ္ကိုရွည္လ်ားေနေတာ့မွာ

ဦးေနွာက္ရဲ႕ central canal တစ္ေလွ်ာက္ အေၾကေၾက အမြမြ …မီးလိုအရိပ္မ်ား ခယ

ဒါေတြဟာ ခပ္မႈန္မႈန္ေလးနဲ႔ အထင္ရွားဆံုးျဖစ္ေနတဲ့ ပန္းခ်ီကားေတြ…မျငင္းနဲ႔

တစ္ခါတစ္ခါမွာ ခပ္ဟဟရယ္လိုက္ျခင္းေတြက ဒဏ္ရာကို ပိုမိုနာက်ည္းလာေစၿပီး

နင္ကိုယ္တိုင္က ငါ့ရဲ႕ အဲ့ဒီ့လိုရယ္ေမာျခင္းေတြကို နာနာက်င္က်င္ေသြးပ်က္ေနေတာ့တာ

Pons တစ္ခုလံုး ဘာကိုမွ သယ္ယူနိုင္ျခင္း မရွိေတာ့…ပိတ္ဆို႔ေမွာင္မိုက္…bye bye

စိတ္ကူးထဲမွာ ဓါတ္ပံုေတြ ရွိတယ္…ရိုက္ထုတ္နိုင္မယ့္ စက္တစ္လံုးေပၚလာတဲ့အခါက်မွ

အခုလိုေ၀၀ါးျခင္းေတြ သဲကြဲသြားမယ္…အေျခအေနအေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္အရ

လက္ရွိတေလွ်ာက္လံုး…ငါတို႔ ကိုးကြယ္လာၾကတဲ့ တေလွ်ာက္လံုး ၀ိုးတိုး၀ါးတားျဖစ္

မသိစိတ္နဲ႔ သိစိတ္ေတြ မသိမသာ စပ္ယွက္…အားလံုးလိုလို မွားယြင္းခဲ့ၾကမိတာ…။             

                                                                             ေရႊ ၾကယ္ မိုး

Illusory self = အာရံုမွားမႈအေပၚ အေျခခံထားတဲ့ အတၱ

Central canal = ဦးေနွာက္ဗဟိုျပြန္လမ္းေၾကာင္း

Pons = ဦးေနွာက္ဆံု

In: ကဗ်ာ Posted By: Date: Dec 28, 2012
Comment #1

ရက္စက္လြန္းတဲ့ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းမွာ…ေခါင္းေရာ ပန္းေရာဟာ ေသဒဏ္ပဲ

စက္ရုပ္ေတြကို ေနရာေပးလိုက္ၾကရတယ္…သီခ်င္းေတြက အသက္မ၀င္ေတာ့ဘူး

ကိန္းဂဏန္းတစ္ခုအရ သူရဲေကာင္းျဖစ္သူဟာ က်န္ကိန္းဂဏန္းေတြရဲ႕ ရန္သူပဲ

မရမွန္းသိေနခဲ့တဲ့ ငါတို႔ရဲ႕လက္ျဖန္႔ျခင္းေတြ…တစ္ေန၀င္ တစ္ေနထြက္…ေမာပန္းလို႔

မုတ္သုန္ေလဟာ ဆက္လက္၍ အားေကာင္းေနၿပီး ငါတို႔ဟာ ေလနွင္ရာ ေရြ႔လ်ားေမ်ာပါ

စာသားေလးေတြႀကိဳက္သြားပါတယ္ ကိုေရႊႀကယ္မိုး..

commentinfo By: နိုးဆက္ ေန႔ at Dec 29, 2012
Comment #2

ေခါင္းေရာပန္းေရာေသဒဏ္္ပဲဆိုရင္
စက္႐ုပ္ေတြကိုေတာ့ေနရာမေပးခ်င္ဘူး
ခံစားခ်က္ေတြေပြ႕ပိုက္ျပီး
ေသလိုက္ၾကရေအာင္…..

commentinfo By: miss tower at Dec 29, 2012

Leave Comments

Name*

Email*
Website
Email me whenever there is new comment