ငါ တစ္ခုခုေျပာခ်င္ေနတယ္
ရုတ္တရက္ အေမွာင္ထဲ ေၾကာင္နဲ႔ပက္ပင္းတိုးတဲ့ၾကြက္လို
အဲဒီစိတ္
အထီးက်န္ ငါ့အခန္းထဲ လွည့္ပတ္ေျပးလႊား
ငါ ဘာေျပာခ်င္ေနမလဲ
ငါ စဥ္းစားတယ္
ဘာမွမရွိျခင္းဟာ ငါ့အေတြးထဲဟင္းလင္း
အဲဒီခဏ ငါ့ကိုယ္ငါ ရုပ္နာမ္အစံုအလင္ ဖမ္းဆုပ္မိ
လွ်ပ္တစ္ျပက္ ငါမရွိေတာ့
ငါဟာ အသံတိတ္ေနတဲ့သုည
ငါဟာ ဘ၀တစ္ခုလံုး ေမွာင္မိုက္ေနတဲ့မ်က္ကန္း
အာရုံမွာ
ငါ့အႏုပညာကို အသက္ႏႈတ္ယူသြားတဲ့မိန္းမ
နိမိတ္ပံုသေကၤတ
ငါခ်စ္တဲ့စကားလံုးေတြ ငါမျမင္ရေတာ့
ငါ တစ္ခုခုေျပာခ်င္ေနတယ္
အဲဒီစိတ္ဟာ စာရြက္ေပၚေသဆံုးေနတဲ့ ကဗ်ာကိုေက်ာခိုင္း
ငါ့အိပ္မက္ထဲ စကားလံုးေတြနဲ႔ တိုး၀င္သြား
ဘာမွမရွိျခင္ဟာ ငါ့အေတြးမွာ ဟင္းလင္းပြင့္လို႔
အိပ္မက္ထဲ
ငါ ေပ်ာက္ဆံုးခဲ့တဲ့ နိမိတ္ပံုသေကၤတမ်ား
စကားလံုးေတြ စီထားတဲ့ ဓားေျမွာင္တစ္လက္
ငါ့အႏုပညာကို သတ္သြားတဲ့ မိန္းမရဲ့ ေသြးသံရဲရဲ
ရုပ္အေလာင္း
က်ိန္စာသီခ်င္းဆိုေနတဲ့ ငါ့၀မ္းနည္းမႈ
ငါ့မသိစိတ္မွာ ရစ္ေခြေနတဲ့ အဆိပ္ျပင္းေျမြ
အိပ္မက္က လိင္စိတ္ၾကြအ၀ါေရာင္
အိပ္မက္မွာ
ငါ့ အတိတ္တစ္ခုလံုး မီးဟုန္းဟုန္းေတာက္ေလာင္လို႔
ငါထြက္ေျပးတယ္
သစၥာတရားရဲ့ နာမည္ကို
အသံကုန္ေအာ္ဟစ္ေခၚရင္း ငါထြက္ေျပးတယ္
စကားလံုးေတြ
အဓိပၸာယ္ကလြဲၿပီး ဘာအဓိပၸာယ္မွမရွိတဲ့ စကားလံုးေတြ
ငါ့ခံစားမႈကို ရုပ္ပ်က္ျပာႏွမ္းေစတဲ့ ငါခ်စ္တဲ့စကားလံုးေတြ
အိပ္မက္အျပင္ေရာက္ေပမယ့္ ငါ့ေျပးလမ္းကို ပိတ္ဆို႔ထားၾက
ဟယ္လို သစၥာတရား
ငါ တစ္ခုခုေျပာခ်င္ေနတယ္ ငါ ဘာမွမေျပာရေသးဘူး
အဲဒီစိတ္
အထီးက်န္ ငါ့အိပ္မက္ထဲ အဓိပၸာယ္မဲ့ လွည့္ပတ္ေျပးလႊား
ဘာမွမရွိျခင္းဟာ ငါ့အေတြးမွာ ဟင္းလင္းပြင့္လို႔။ ။

ေအာင္ရင္ၿငိမ္း