အဆက္အစပ္မရွိဘဲ
တစ္ဖက္သတ္ၿငိရတာကလည္း
အရြက္ေၾကြေျခာက္ေတြကို
လက္ဘက္ရည္ေသာက္ရင္း ေငးရသလိုပဲ
ေပါ့ပ်က္ပ်က္နဲ႔…။

ေျပာရရင္ေတာ့
တေလာက ျမင္လိုက္ရတ့ဲအၿပံဳး
ေက်ာပိုးအိတ္တစ္လုံးနဲ႔ ခရီးထြက္သြားၿပီ
အ့ဲဒီေနာက္မွာေတာ့
လွည့္ၿပီးေကာက္လာတ့ဲ မ်က္၀န္းက
ရာသီကို ခလုပ္တစ္ခ်က္တြန္းလိုက္ေရာ။

ဇာတ္လမ္းစတာနဲ႔
ျဖတ္သန္းတိုက္ခတ္လာတ့ဲေလ
ေဟာ…သူ႕ႏႈတ္ခမ္းမွာ ပန္းေတြေ၀ေပါ့။

`အခ်စ္ေရ…´လို႔ မန္းမႈတ္ရင္း
ညစ္ေပသြားတ့ဲ မိုးတိမ္ေတြလည္း
ကိုယ့္အနာဂတ္ကို စိုးရိမ္
တစ တစ ညိွဳးမွိန္ ကြယ္ေပ်ာက္
ဒီလိုနဲ႔ ကိုယ္ဟာ…
မင္းနံေဘးက ကိုယ္ေယာင္ေဖ်ာက္ခ့ဲရသူ။