ေ၀ ဆဲ ေတြဆဲ ေလ ဆဲ ငိုဆဲ ပါ ေဆာင္းရယ္…………………………….။

ေဆာင္းတြင္း ညေန
လြမ္းလွ်က္နဲ ႔ေနသည္
အခ်စ္တုိ႔ ၿပိဳလဲ
ေနာင္တတို႔ သာျပည့္ေနၿပီ
ေနာင္တ ရဲ႕ လက္ေဆာင္တံပိုး
ငါထမ္းပိုးထား လွ်က္
အမုန္းတစ္ဖက္ အရႈံးတစ္ဖက္
အျပန္အလွန္ လြန္ဆြဲ
ငါ့ႏွလံုးသားက ဓါးစာခံ
အထီးက်န္ျခင္း ဆိုတဲ့
ေစာင္တထည္ ၿခံဳမိတယ္
ဘယ္လုိမွ မလံု………………………
အခ်စ္မရွိ ပံုမ်ား
အသည္းခိုက္ေအာင္ ေအးတယ္
လြမ္းလို႔ တုန္တာလား
ခ်မ္းလို႔ တုန္တာလား
မေျပာတတ္…………………….
ေဆြးရတာ မ်ားလာေတာ့
ညတာေတြ ရွည္လာလိုက္တာ
ေနလံုးႀကီးေပ်ာက္ေပါ့……………..
ခပ္ေအးေအးအသည္း
အခ်စ္(သူမ) နဲ႔ေတြ႕မွ
ေႏြးေထြးမႈကို
ျမတ္ႏိုးခဲ့တယ္……………………
ေပ်ာ္ရႊင္မႈကို မနာလိုတဲ့
ပညတ္ေတြက နည္းနည္းမ်ားေတာ့
၀တၳဳေတြ ဘယ္ေလာက္မ်ားမ်ား
လမ္းညႊန္စာေစာင္ေတြ ဘယ္ေလာက္မ်ားမ်ား
ကဗ်ာေတြ ဘယ္ေလာက္မ်ားမ်ား
သူမ ရဲ႕ စကားတစ္ခြန္းကို မေက်ာ္ႏိုင္ခဲ့
အခ်စ္ဆိုတဲ့ အလံကိုျဖဳတ္တယ္
မာန ဆိုတဲ့ လက္နက္ကို ငါခ်တယ္
ဒူးေထာက္အရႈံးေပးခဲ့တယ္
ဒါေပမယ့္ ငါ့ႏွလံုးသားေတာင္ကုန္း
ကြဲေၾကသြားခဲ့ၿပီ………………………
ေ၀ ဆဲ ေတြဆဲ ေလ ဆဲ ငိုဆဲ ပါ ေဆာင္းရယ္…………………………….။