ရနံ႕ေတြရဲ႕ ပ်ိဳျမစ္မႈကို
ေလျပည္ညွင္းက သယ္ေဆာင္တယ္..

လမ္းခြဲခ်ိန္ရဲ့ ေနေရာင္ဟာ
မႈိင္းညိဳ႕ျပာရီလို႕
တစ္ခ်ိန္လံုးေတာက္ေလာင္ခဲ့တာ
ဒီတစ္ခါေတာ့ ေအးခ်မ္းပါရေစေတာ့…

တိတ္ဆိတ္ေၾကကြဲျခင္းမွာ
လြမ္းဆြတ္တာေတြ ပါ၀င္ေလရဲ့…
ေႏွာင္ၾကိဳးအထပ္ထပ္ ခ်ီေႏွာင္ခံရျပီးမွ
လဲက် ျပိဳကြဲခဲ့ရတယ္….

အၾကိမ္ၾကိမ္ျပန္အထမွာ
ဒါဏ္ရာေတြ စြန္းထင္းခဲ့တာ
ငါ့ကိုငါ ေတာင္ မျမင္ႏိုင္ေတာ့ဘူး…

ဒီလိုနဲ႕ အသစ္ေတြ ဖန္ဆင္းေတာ့
အတုေတြျဖစ္ေနျပန္ေရာ..

ရင္နာစရာဟာ အတိတ္မွာဆိုေပမဲ့
အရိပ္လိုလိုက္လာခဲ့တာ
… ေဟာ ခုေတာ့ ငါ့ကို ေက်ာ္ျပီး
ငါနဲ႕မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ၾကည့္ေနပါ့လား …
… ေၾသာ္ မွတ္မိျပီ…မွတ္မိျပီ…
… အခ်စ္ဆိုတာ မင္းကိုကြ….