၂၁ ရာစုအလြမ္းခန္း
ငါေနတဲ ့ငါ့အခန္း
ငါတစ္ေယာက္တည္းရယ္….။
ငါ့အခန္းမွာအမုန္းမထားဘူး
အခ်စ္နဲ ့အလွမဆင္ထားဘူး
အဲ့ဒီေတာ့…..
ၾကယ္ေရာင္မရွိ လေရာင္မၾကား…။
ငါဆုပ္ကိုင္ထားတဲ့ေလ
အၾကမ္းလားအႏုလား…။
အစရွိတယ္အဆံုးရွိတယ္
ဒါေပမယ့္လြတ္လပ္တယ္….။
ငါပိုင္တဲ့ငါ့ကမၻာကေနမရွိေပမယ့္
မနက္ရွိတယ္ ညရိွတယ္
မနက္ျဖန္အတြက္ပူစရာမရွိ…။
ငါ့ဘ၀ငါ့ဒႆန
ငါ့ကိုယ္ပိုင္ျဖစ္တယ္
ဇာတ္လမ္းဆင္ျပီးကခိုင္းမယ္
လက္ခုတ္မတီးခ်င္ေနပါေစ….။
ငါမျမင္ရတဲ ့ငါ့မ်က္နွာ
ဘယ္သူ ့ကိုမွလည္းျမင္ခြင့္မေပးဘူး….။
အေရာင္မရွိတာက
ေဆးေရာင္စံုပန္းခ်ီးကားထက္
တန္ဖိုးရွိလိမ္ ့မယ္…။
စကားလံုးမရွိတဲ ့ကဗ်ာ
စာပါရင္ျပီးေရာ
ဘယ္သူမွစည္းမေက်ာ္ခ်င္ေန
ငါပဲလက္ေျမွာက္မယ္…။
ဘယ္ေလာကမွငါမပိုင္ခ်င္္ေတာ့
ငါ့ကမၻာ ငါ့ဘ၀
ငါ့ကိုယ္ပိုင္အက်ည္းေထာင္မွာ
ငါ့ကိုယ္ငါအက်ည္းခ်….။
Leave Comments
Email me whenever there is new comment
Copyright © 2022 PoemsCorner. All rights reserved. Terms of Service
Comment #1
>__<