၁၉ရက္ ႀသဂုတ္ရဲ႕ အညိႈးႀကီးတဲ့မိုးထဲ..

ေႀကြက်လာတဲ့ သိဟ္ရာသီ အပဲ့အရြဲ႕တစ္စ……

ဘုရားသခင္ ရင္ဘတ္ကိုမွ

လႈတ္ယွက္ ေအာင္ တီးခတ္ ခ်င္တဲ့ လူမိုက္……..

ကိုက္တရာမကေတာ့တဲ့ လမ္းမမ်ားေပၚ

ကိုယ့္နာမည္အမွန္ကို မေအာ္ရဲေတာ့တဲ့ ေတေလ…….

အညိႈးအေတးႀကီးစြာ အခြဲခံထားရတဲ့ နွလံုးသားကို

စကားလံုးအေသမ်ားနဲ႕ ၿပန္ခ်ဳပ္ထားတဲ့ ေသလူ……….

တိမ္ၿဖဴ ေတြကို သိပ္သည္း မိႈင္းညိႈ႕ေစလိို႔

ကဗ်ာအမည္ နဲ႕ရြာက်တဲ့ လက္ဖ၀ါးက အဆိပ္………….

……………………………

နတ္ဆိုးေတြ ထာ၀ရအိပ္စက္တဲ့

လိပ္ၿပာေတြ ရဲ႕ ေကာင္းၿမတ္ၿခင္း  ဒ႑ာရီတစ္ပုဒ္မွာ

ငါ့ကို ဆူးလုပ္ၿပီး  မုန္းပစ္လိုက္ႀက စမ္းပါ……….

မုန္း……..ပစ္……..လိုက္……..ႀက………စမ္း……..ပါ……..။။

(လူငယ္တစ္ေယာက္ရဲ႕ နာက်င္ၿခင္းကို ရြက္ဆုပ္ၿပကၡဒိန္ေပၚက ဖန္တီးခံ ကိန္းဂဏန္းေတြနဲ႕ မတိုင္းတာ ပါနဲ႕..

ကဗ်ာေရးရင္း ခိုးခ်ရတဲ့ သက္ၿပင္းတစ္ခ်က္ဆိုတာ  ငါသတ္မွတ္ထားတဲ့ တန္ဖိုးအနဂၢ ပါဘဲ )

နိုးဆက္ ေန႔