“ ဝိဉာဥ္ေၾကြ ”

ခက္တာပဲ ..

ရင္ခုန္သံခ်င္း မယံုလို႔တဲ့

ကဗ်ာေတြက …..

သက္ေသလိုက္ေပးရတယ္

မ်က္ရည္ နည္းနည္း ေရာင္းပါ

တေလာက

အိပ္မက္ေလး အပ်ဳိရည္ ပ်က္သြားတယ္

သစၥာတရားက မီးစာကုန္ဆီခမ္း

ကေယာင္ကတန္းနဲ႔

အိပ္ရာေဘးက ကဗ်ာေလး

လက္နဲ႔စမ္းစမ္းၿပီး …… လြမ္းရတယ္

ေဟာဒီေကာင္ အမိုက္အမဲေပါ့

လိပ္ျပာသန္႔သန္႔ လြဲလို႔ ေကာင္းတုန္း …..

နာမည္ေလး တခုရယ္ ….

ဒဏ္ရာေလး တခ်က္ရယ္ …

တခုခ်င္းစီ လိုက္ေကာက္ခဲ့ဖူးတယ္  …..

အေငြ႕ပ်ံဖူးရဲ႕

ကိုယ့္ကိုကိုယ္ မျပဳစားႏိုင္တဲ့ စုန္းလို

အုံ႔အုံ႔ျပက္ျပက္ ..

အရိပ္ကို ကိုက္သတ္ေနရတယ္

ေသအံ့မူးမူး အမုန္းကို အသက္သြင္းၾကစို႔

ေမ်ာေနတဲ့ မ်က္မွန္ေလးဟာ ကိုယ္ပါ

သူကေတာ့  ….

ယပ္ေတာင္တခ်ပ္မွာ

ကိုယ့္နာမည္ကို သပ္သပ္ခတ္ခတ္ ေရးလိမ့္မယ္

သူ႔ကိုေတြ႕မဲ့ ေနာက္ဆံုးလိပ္စာ ေရစိုသြားတယ္

ကိုယ့္ကဗ်ာကိုယ္ ျပန္ဖာေထးေနရတာနဲ႔ တင္

မီးခိုးေငြ႕ရည္ဖြဲ႕ၿပီး ရြာတယ္

တခ်ိန္က လက္သန္းေလးႏွစ္ေခ်ာင္းဟာ

ၿငိမ္းခ်မ္းေရးမဲ့ရပ္ဝန္းမွာ ကိုယ္စီစစ္ျပင္ၾက

ေဟာ … ဟိုမွာ

ငါ့ အိပ္တန္းဝင္ခ်ိန္ ခ်ီတက္လာၿပီ

ႏႈတ္ခမ္းထက္က အစြယ္တေဖြးေဖြးနဲ႔ ဖဲ့ေျခြလိုက္ပါေတာ့

ဝိဉာဥ္ျဖဴသက္သက္ ငါ ေပးဆပ္ပစ္လိုက္ခ်င္လို႔

ခ်ီရြန္ ( ပုလဲ )

မေရးေတာ့ဘူး ဆံုးျဖတ္ထားၿပီးမွ လက္က အက်င့္မေကာင္းဘဲ ထြက္လာတဲ့ ကဗ်ာ …