ခြန္အားေပးတဲ့ သမုိင္းတစ္ပုဒ္

ခုႏွစ္ေတြ ျဖတ္သန္း ေန လတုိ႔ က်က္စားေနတဲ့

အခ်ိန္ နဂါးၾကီးက ႏုိးၾကားလုိ႔

ေထာင္ကုိးရာတစ္ဆဲ့ငါး ေန႔ရက္က ထူးျခား

စေနသား သူ႔ကုိ အေမက ေမြးခဲ့တယ္…။

အရြယ္ငယ္ငယ္ ေက်ာင္းသားဘဝ

ေက်ာင္းသခၤန္းစာႏွင့္ သမုိင္းေတြ ဖတ္ဖူးခဲ့ပါရဲ႕

ဖတ္ဖူးတဲ့ စာမ်က္ႏွာကုိ အေမွာင္ခ်လုိ႔

တယူသန္ အသိစိတ္ေတြနဲ႔ ဘိတ္သိပ္ခံခဲ့

က်န္ရစ္ခဲ့တဲ့ သူ႔ ေျခရာေတြက

ေက်ာေနာက္ တစိမ့္စိမ့္ ထိရွေနခဲ့ေပါ့…။

စိတ္ၾကမ္း လူၾကမ္းနဲ႔ ႏူးညံ့တဲ့ ႏွလုံးသားကုိ ေမြးဖြားလုိ႔

အမွားအတြက္ တုန္႔ျပန္ခ်က္ မ်ားတယ္

အမွန္တရားအတြက္ ဖိအားေပးမႈ မ်ားတယ္

မထင္ရင္ မထင္သလုိ တုိက္ခုိက္

ခံစားခ်က္ ျပင္းျပ ဆႏၵေတြ ျပည့္ဝ

ျငိမ္သက္ေန ေလဟာနယ္ထဲ

လႊင့္တင္လုိက္တဲ့ ဘဝတံဆိပ္ျဖစ္တဲ့

သမုိင္းတစ္ခုရဲ႕ အလံတစ္ခုဆုိတာ

ေလတုိက္မွ လွပလာတာမွ မဟုတ္တာ…။

မုန္သုန္ေလ ဖိအားနည္းတဲ့ ေလဟာနယ္ထဲ

အဲဒီေန႔ကစျပီး သူအတြက္ ငါတုိ႔ မုိးေတြရြာေနခဲ့တယ္

အားလုံးရဲ႕ ပါးျပင္မွာ ႏွင္းစက္ေတြ စီးက်လုိ႔

အားလုံးရဲ႕ ႏွလုံးသားထဲ အုိင္တစ္ခုျဖစ္လုိ႔

အားငယ္ေနတဲ့ မ်က္ခမ္းစပ္မွာ

စီးကပ္ေနတဲ့ မ်က္ေတာင္မ်ားက

တဖ်က္ဖ်က္ ခါခ်ေနတယ္…..။

အဲဒီေန႔က …..

ဘဝဆုိတဲ့ ဖခင္ရဲ႕ ေသြးေသာက္ေတြ

ႏွလုံးသား အသည္းစုိင္မွာ ဖုံးလႊမ္းလုိ႔

သူကုိ ျမွဳပ္ႏွံလုိက္ရေပမဲ့…

ငါတုိ႔ သမုိင္း မ်က္ႏွာစာမွာေတာ့

သူဟာ ငါ့တုိ႔ရဲ႕ အႏုပညာ ဗိသုကာၾကီးေပါ့…။

ထာဝရ မေမ့ႏုိင္ခဲ့

ယေန႔ထိတုိင္ ငါတုိ႔ ျမတ္ႏုိးလြန္းလုိ႔

တုိးတုိးေလး ျငီးတြားေနတဲ့

ငါတုိ႔ ႏွလုံးသား ေၾကးမႈံျပင္မွာ

ေက်ာက္ထက္အကၡရာတင္ခဲ့

သူဟာ ငါတုိ႔ရဲ႕ သမုိင္းဖခင္

ငါတုိ႔ရဲ႕ သခင္ ငါတုိ႔ရဲ႕ ေက်းဇူးရွင္ပဲ…။

သူရဲ႕ ခႏၶာကုိယ္ မရွိေပမဲ့

သူ႔ ရနံ႔ေတြက သင္းသင္း

သူ႔ သတင္းက ၾကဳိင္ၾကဳိင္

သမုိင္းမွာ မွတ္ေၾကာက္တင္ခဲ့လုိ႔

ယေန႔ထိတုိင္ သူ႔ သံစဥ္ မေမ့ေပ်ာက္ခဲ့ပါဘူး

ငါတုိ႔ႏွလုံးသားထဲက သူလုိလူ ေက်းဇူးဂုဏ္ထူး….။

တကၠသုိလ္ျမတ္မင္း