(၁)
နယူးေယာက္ဆုိတဲ့ ၿမိဳ႕ႀကီးရဲ႕
၀၀ဖီးဖီးကဖီး ဆုိင္ကေလးတစ္ဆုိင္မွာ
ေဟာဒီစဟာမ်က္ႏွာကုိ မင္းဆြဲလွန္မိမယ္ဆုိရင္
ဒီကဗ်ာဟာ မင္းအတြက္ပဲ ရည္စူးၿပီး ေရးလုိက္ပါေပရဲ႕
အေရာင္ရင့္ရင့္ အပြင့္ကားကား ႏွင္းဆီေရ။

(၂)
ဂႏၶလရာဇ္ေသြးေရာင္လႊမ္းေနတဲ့
မင္းရဲ႕ အနီေရာင္ႏႈတ္ခမ္းသားေပၚမွာ
ငါဟာ အပ်င္းေျပလမ္းသလားေနက်
မင္းရဲ႕လွ်ာ
မင္းရဲ႕သြား
အဲဒီအရာႏွစ္ခုၾကားကေန
ျဖတ္သန္းတုိက္ခတ္လာတဲ့ေလ
ပူေႏြးစြတ္ဆုိေနေပမယ့္
စပ်စ္သီးနံ႕ေလး သင္းပ်႕ံေနတတ္လုိ႕
ငါဘယ္လုိ ေမ့ပစ္ႏုိင္မွာလဲ။

(၃)
မင္းရဲ႕ ေရစုိဆံပင္ေတြ ၿဖီးသင္ေပးေနခုိက္
ငါ့ရဲ႕ ေတာစီးဖိနပ္ကုိ ႀကိဳးတပ္ေပးခဲ့တာ
ဘ၀ေရစက္လုိ႕ ေခၚရမလား
ဒီကပဲ မွားယြင္းခဲ့ပါတယ္။

(၄)
“ဟစ္တလာ”ကုိ ငါတုိ႕ မခ်စ္ခဲ့ဘူး
“ရွိတ္စပီးယား”ကုိ ငါတုိ႕ ခ်စ္ခဲ့တယ္
“မူဆုိလီနီ”ကုိ ငါတုိ႕ မခ်စ္ခဲ့ဘူး
“မုိဒီဂလ်ာနီ”ကုိ ငါတုိ႕ ခ်စ္ခဲ့တယ္
“စတာလင္”ကုိ ငါတုိ႕ မခ်စ္ခဲ့ဘူး
“ယက္ဖ္တူရွင္ကာ”ကုိ ငါတုိ႕ ခ်စ္ခဲ့တယ္။

(၅)
“ကုိလံဘတ္(စ္)ေရ
မစၥတာ“ကုိလံဘတ္(စ္)ခင္ဗ်ား
မျမင္ႏုိင္တဲ့ ကံတရားက
ငါ့ သူမကုိ “အေမရိက”မွာ ပစ္ခ်ထားခဲ့ေပါ့။

(၆)
“ပုဇြန္ေတာင္ ေရေက်ာ္”မွသည္
“ေျမာက္အေမရိက”ဆီသုိ႕
ငါ့ရွင္မေတာင္းသနပ္ခါးနံ႕ကေလး
ျဖတ္ေျပးသြားပါပေကာ။

(၇)
ကမၻာႀကီးကုိ
ျမင္းတစ္ေကာင္လုိ စီးေနတဲ့
ေကာင္းဘြိဳင္ေတြရဲ႕ နယ္ေျမမွာ
မင္း အယားမေျပႏုိင္ဘဲ ေနေလမလား။
ေသြးဆူလြယ္တျံ
ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ပုံရိပ္ကုိ
၀ီစကီဖန္ခြက္ထဲကပဲ ၾကည့္ေနမလား။
အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုရဲ႕
အစုိးရ႐ုံးပိတ္ရက္ေတြမွာ
မင္းဘယ္လုိမ်ား ေနရွာမလဲ
မေသခင္
ျပန္ေတြ႕ခဲ့ၾကရင္
ဘယ္က ဘယ္လုိ ႏႈတ္ဆက္ရမလဲဟင္။

(၈)
တမင္ပင္ေအာက္က
ဗ်ဳိင္းေတာင္ဆန္တဲ့ ငါ့၀ိညာဥ္ဟာ
“အပါခ်ီ”ရက္အင္ဒီးယန္းေတြရဲ႕ ဇာတိေျမ
မင္းအေျခစုိက္ေနထုိင္ရာ အေနာက္ဘက္ေဒသဆီ
ခ်ီတက္ခဲ့ၿပီေပါ့ “ႏွင္းဆီ”။ ။

မုိဃ္းေဇာ္