အစီအစဥ္ေတြခ်
ျပီးေတာ့

တစ္ခုျပီးတစ္ခု

ေတးမွတ္ (ေန) ၾကတယ္

……

ရယ္သံေလး ေတြ

ေတြးေနတဲ့မ်က္ဝန္းလဲ့ေလး

တိတ္ဆိတ္ဆြံ ့အ မွု

တဖန္တလွည့္စီ အသံုးျပဳလ်က္…..

………

တခ်ိဳ ့က အထိမ္းအမွတ္

တခ်ိဳ ့က အမွတ္တရ

တခ်ိဳ ့က ပြဲေတာ္

တခ်ိဳ ့ က ….

ျပီးေတာ့

ေနာက္တခ်ိဳ ့က……..

အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ ဆုလာဘ္ေတြနဲ ့
(ကင္ပြန္းတပ္ပြဲၾကီးလိုပါပဲ)

ထူးျခားတာက

အားလံုး  ျပံဳးေနၾကတယ္

တနည္းအားျဖင့္ … မဲ့မေနၾကဘူး

အားက် ေက်နပ္မွု ေတြနဲ ့

အဲဒီ လက္ဖဝါးေလးေတြ

ေရႊ ့ေန
ေရြ ့ေနတာ ကိုပဲ

ၾကည့္မဝ ရွုမဝ

ကိုယ့္ အလွည့္ မေရာက္လာေတာ့မယ့္အတိုင္း

(စိတ္ေစာစြာ)

ၾကိတ္မႏိုင္ ခဲမရ

ဒီလို နဲ ့

အလွမ္း ေတြ အေရြ ့ေတြ မ်ား လာ – နီးလာရင္း

ေနာက္တလွမ္း ဟာ

ကြ်န္ေတာ့္ ထံ သို ့ ….

ဆိုေသာ

ဆိုေသာ

ဆိုကဲ့သို ့ေသာ

ရင္ခုန္ ေမ်ွာ္လင့္မွုေပါင္းမ်ားစြာနဲ ့

ရင္ဘတ္ၾကီး ဖြင့္ျပီး

ၾကိဳဆို

မအိပ္စတမ္း မမွိတ္စတမ္း အျမင္ေတြ ဖြင့္လို ့

လက္ကမ္း

အိေျႏၵ မဲ့ လြန္း ခဲ့ သလား

အိေျႏၵ မဲ့ လြန္းေနသလား

အိေျႏၵ မဲ့ လြန္းသြားသလား

မေတြးႏိုင္ မေတြးမိခင္မွာပဲ

ခႏၵာ ကိုယ္ တခု လံုး ပူျပင္းေလာင္ျမိဳက္

ေနျခည္ေရာင္ အလင္းတန္းမ်ား ေမွာင္မိုက္ 

ေလထု ဟာ မြန္းၾကပ္ လာျခင္းနဲ ့အမွ်

မယံုႏိုင္ ေျခာက္ျခားစြာ

ကိုယ့္ ဝင္း အျပင္

ကိုယ္ ျပန္ ထြက္အၾကည့္မွာ

ေသြးနီေရာင္ မွင္ရည္ၾကည္ ၾကက္ေျခခတ္ စည္းမ်ဥ္းမ်ား  က  ကန္ ့သတ္ ပိတ္ေလွာင္ထား

ကြ်န္ေတာ့္ ကို

အသံထြက္ ထိတ္လန္ ့ ရြံရွာ ျပၾက တယ္

သူဟာ

” ျပႆဒါး “ (တဲ့)

ဘာမွားေနမွန္းေတာင္ မသိခဲ့ဘူး

၂၀၁၃ ခုနွစ္ ၊ မတ္လ- (၁)ရက္ – မနက္ (၂း၃၀)နာရီ