အစတုန္းကေပါ့နဲ႕  စၿပီး  ..ဘာမွမဟုက္ပဲ….အဆုံးသက္ခ်င္တဲ့အဆုံး.

ဘာမွမဟုက္ပဲ….ငါအေကာင္ေသးသြားရတယ္။

ဘယ္လုိမ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္ထုိင္ၾကည့္ရင္…အေကာင္းဆုံးလဲ..?

ငါတကယ္ေ၀ခြဲမရႏုိင္ဘူး….မေရရာမႈမွ  မေသခ်ာမႈသုိ႕..

ေသခ်ာမႈမွ..မေရရာမႈသုိ႕….ငါတကယ္ေ၀ခြဲ မရဘူး..။

သန္းေခါင္ေက်ာ္ထိ  မအိပ္ႏုိင္ေသးတာျခင္းအတူတူ… 

အူတူတူနဲ႕..ငါ….မေျပာရေသးတဲ့..စကားလုံးေတြကုိစီလုိ႕

တစ္ေယာက္တည္း..ဂက်ိဳးဂေၾကာင္ႏုိင္လုိ႕

မေျပာျဖစ္ခဲ့ပါဘူး…..ဟင့္အင္း.(အခါတစ္ေထာင္)

မေျပာႏုိင္ခဲ့ဘူး……။

ဟဟ…ငါအခုမွ သိလုိက္ရတယ္….ပြိင့္က စိမ္းေနတာမွမဟုက္ဘဲ…

ေမာ္ေတာ္ပီကယ္…လမ္းဖြင့္ေပးးထားတာ…ဟဟ..(ကုိယ့္ကုိကုိယ္အဲ့ေလာက္တစ္ခါမွမသနားဖူးဘူး)

တကယ္ရယ္ရင္….တကယ္ရယ္ဖုိ႕ေကာင္းလာတယ္။

ထပ္ရယ္တယ္……ရယ္လုိ႕  မဆုံးေတာ့ဘူး..။

တကယ္…ကၽြန္ေတာ္ရယ္ေနတယ္….(ဖန္သားျပင္အလြတ္ၾကီးကုိၾကည့္ၿပီး)

ေနာက္ဆုံးေတာ့လည္း……ငါကငါျဖစ္ၿပီး

နင္ကလည္း…ဆရာမၾကီးက  ဆရာမၾကီးျဖစ္သြားတယ္…။

ေရွ႕ေနငွားမေနေတာ့ပါဘူး…ေထာင္လုံးလုံးက်ေအာင္….ကုိယ္တုိင္အမႈဖြင့္ထားတဲ့ငါ…….

ဥပေဒအထက္မွာ နင္ရွိေနမွန္းသိလ်က္နဲ႕ေလ…။