အလြမ္းေတာင္ပံေတြ ျဖန္႔က်က္ၿပီး
ေ၀းကြာျခင္းပင္လယ္မွာ ပ်ံသန္း…..
သစၥာေတြကို ဘုရားတစ္ဆူလို….ကိုးကြယ္လြန္းခဲ႔တဲ႔ကၽြန္မ….
၅ ႏွစ္တာ ႏွစ္ပတ္လည္တစ္ခုၿပီးဆံုးခ်ိန္မွာ….
ေမာင္႔ရဲ႕ ဒုတိယေျမာက္ ျဖစ္ခဲ႔ရတယ္….။

ယံုခဲ႔တယ္…..ယံုၾကည္ဖို႔အတြက္ ေမာင္႔မုသားေတြက ခိုင္လံုေနတယ္..
ျပန္ဆံုတဲ႔အခါ ဆိုတဲ႔ စိတ္ကူးေတြနဲ႔
ေမာင္က ကၽြန္မကမာၻထဲမွာ
အစားထိုးလို႔မရတဲ႔ ခ်စ္ရသူတစ္ေယာက္လည္း ျဖစ္ခဲ႔ဖူးတယ္….။

ကၽြန္မသိထားခဲ႔တာက….ေမာင္ဟာ ကၽြန္မကိုပဲ ခ်စ္ခဲ႔တဲ႔သူတစ္ေယာက္….
ေမာင္ ေျပာခဲ႔ဖူးတယ္….ကၽြန္မက ေမာင္႔ရဲ႕အခ်စ္ဦးတဲ႔
ဒါေပမယ္႔ ေမာင္႔အခ်စ္ဆံုးဆိုတဲ႔ မိန္းကေလးနဲ႔ ရင္ဆိုင္ရတဲ႔အခ်ိန္မွာ
ေမာင္ဟာ သူမလက္ကို ဆြဲ….. သူမအတြက္ပဲ ရပ္တည္ေနေတာ႔တယ္….။

အေနေ၀းျခင္းကို လြန္ဆန္ၿပီး
ေမာင္႔အနား အေျပးျပန္လာတဲ႔ ကၽြန္မ….
ေမာင္႔ရဲ႕ အေနနီးမႈ ဇာတ္လမ္းတစ္ခုေၾကာင္႔….
စကားလံုးတို႔ ဆြံ႔အ….
အားကိုးလို႔မရေတာ႔တဲ႔ သစၥာတရားကိုပဲ….
အႀကိမ္ႀကိမ္ ဟားတိုုက္ရယ္ေမာေနမိတယ္….။

တကယ္ေတာ႔ ေမာင္ဟာ…အေ၀းက ခ်စ္သူမိန္းကေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ တမ္းတလြမ္းေမာသံထက္
အနီးအနားက ရယ္သံတစ္ခုကို မက္ေမာတတ္တဲ႔ေယာက္်ား….
တကယ္ေတာ႔ ေမာင္ဟာ….မနီးစပ္ေသးတဲ႔ ကာလတစ္ခုကို ပံုႀကီးခ်ဲ႕ၿပီး…
နီးစပ္မႈတစ္ခုကို သာယာခံုမင္လြယ္တတ္တဲ႔ ေယာက်္ား…
တကယ္ေတာ႔ ေမာင္ဟာ….ေစာင္႔ေမွ်ာ္ရျခင္းကို ၿငီးေငြ႕တတ္ၿပီး
ကတိေတြကို ခ်ဳိးေဖာက္ဖို႔ မတံု႔ဆိုင္းေသာ ေယာက်္ား…..
တကယ္ေတာ႔….ေမာင္ဟာ…..
……………………….
……….
အဲဒီ႔လို ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေဖာက္ျပန္လြယ္မႈကို
ကိုယ္တိုင္ထိေတြ႕ခံစားလိုက္ရတဲ႔ကၽြန္မ….
အႏွစ္အႏွစ္အလလ….
ရင္ခုန္သံတို႔ျဖာက်ၿပီး ေမာင္႔ရဲ႕ ရင္ခြင္ကို မွန္းဆခဲ႔ရတဲ႔ ကၽြန္မ……
ကၽြန္မကိုယ္ ကၽြန္မသာ သနားသြားမိတယ္….။

ထိုေန႔က ကၽြန္မ ေမာင္႔ရဲ႕ အနားသို႔ တိုးတိုးကပ္……
နာက်ဥ္းသံတို႔ ေရာစပ္ၿပီး ေျပာခဲ႔မိတာက စကားစုေလးတစ္ခုတည္းပါပဲ….။
“သနားတယ္ေမာင္…..ကိုယ္႔ကိုယ္ကို…..”

အလြမ္း