(၁)

သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ ကို နွင္းတစ္ဆုပ္နဲ႕ လဲပါ…။

သခင္…

အကၽြန္သည္ ေရခဲေတာင္တန္းမ်ားဆီမွ လာခဲ့သူၿဖစ္ပါသည္..။

ဤခရီးမနီးပါ….။

ေအးက်င္ ကိုက္ခဲ….

နွင္းဖတ္မ်ားကို ခလုတ္တိုက္ လဲခဲ့ပါသည္……

ခ်မ္းၿမ….. တုန္ရီ…

သက္ၿပင္းမ်ားကို စီရီ သီကံုးခဲ့ရပါသည္….

ပိတ္ကာ……ဆီးတား…..

ေရခဲေရာင္ လက္တက္မ်ား ကို ေက်ာ္ၿဖတ္ခဲ့ရပါသည္…

ေမာဟိုက္…..ေလးလံ…

ရင္ခုန္သံတို႕ညႊန္ရာကို ခံယူ…ေလ်ာက္လွမ္း….

ယခုအခါ…သခင္၏ မ်က္၀န္းရိပ္ကို နမ္းမိပါၿပီ…။

သခင္….

အကၽြန္သည္ ေသြးေအးသတၱ၀ါ ၿဖစ္ပါသည္…

ထို႕ေႀကာင့္ ေႏြးေထြးအႀကင္နာ ကို လိုပါသည္….။

သခင္….

ေၿမမွ ထေသာ ၿမက္တစ္ပင္၏

ရင္နွင့္ တင္ဆက္ေသာ အဆို….

ၿပိဳအက္အက္ ညနက္မွ ေခတၱ ေၿပးထြက္လာခဲ့သူ…

အကၽြန္႕ကို ေခတၱ ၿမင္ေပးပါ…..

ၿမင္တယ္ လို႕ မခံယူပဲ ၿမင္ေပးပါ..။

အကၽြန္…

နွင္းတစ္ဆုပ္နွင့္

အလင္း ရုတ္သိမ္းနိင္သူထံေရာက္ခဲ့ပါၿပီ…

သခင္…

အကၽြန္႕ကို သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ ေပးပါ……

ေပးတယ္လို႕ မခံယူပဲ မွ်ေ၀ပါ..။

(၂)

ဂီ…..တ…..သံ……စဥ္…..

သခင့္ထံတြင္ ခ်ိဳပင္ ခ်ိဳၿမ နိုင္ႀကေလရဲ႕…..

ယံု နိုင္ ဖြယ္ ပင္ မရွိ…

ပန္းနုေရာင္ နႈတ္ခမ္းနွင့္ ထိယွက္လာေသာ သံစဥ္…

ရင္ကို ႀကိဳးအစင္းစင္း မွန္သလို……

ေအးခဲ နွလံုးသားေသြးေတြ အလႊာလိုက္ ၿပိဳဆင္း သြားႀကၿပီ…..

သခင္….

ဒါဟာ ေႏြးေထြးၿခင္းလား…..

ဒါဟာ ေမတၱာ တရားလား……

ဒါဟာ….အခ်စ္ ဆိုတဲ့ အရာလား…………။

သခင္…မေၿဖ…..

တိုးတိုးေလး သာ ၿပံဳးတယ္…..

ေရခဲေတာင္ေတြပင္ တုံးခနဲ လဲက်…

ေသဆံုးေပ်ာက္ကြယ္သြားေစမဲ့ နႈန္း…..နဲ႕.ေပါ့

……………………………………………..

တကယ္ ေတာ့….

ကံအေကာင္းဆံုးသူမို႕ ကၽြန္ေတာ္ ရံႈးခဲ့တာပါ သခင္..။

နိူးဆက္ ေန႔

(သိပ္ကို တန္ဖိုး ထားလို႕ ဒီကဗ်ာေရးတယ္ ဆိုတာေတာ့ ယံုပါ…..)