Home
Post Masterpiece
Register
Login
ဘ၀တပိုင္း
တိတ္္ဆိ္တ္လြန္းတဲ့ ညသန္းေခါင္ယံ
လန္႕ႏိုးရင္ေတာင္ သူမမ်က္ႏွာခ်ပ္မွာ
ၾကယ္ေရာင္ ေပါင္းစံုၿမင္ေတြ႕ခဲ့ရတယ္
ဒုကၡရဲ႕ ကုတ္ၿခစ္ရာေတြနဲ႕
အသက္ေတြကို တိုးခ်ဲ႕ခဲ့တယ္
ဆင္းရဲၿခငး္ေတြကို
ေခါင္းတိုေအာင္ ရြက္ရင္း
ေမ်ာ္လင့္ၿခငး္ေပါင္းမ်ားစြာရဲ႕ လမ္းေပၚကို
တေယာက္တညး္တက္ခဲ့တယ္
ေနရဲ႕ အပူဒဏ္
မိုးရဲ႕ စိုစြတ္ၿခင္း
ေဆာင္းရဲ႕ အေအးဒဏ္
သူမနဲ႕ မဆိုင္သလိုပါပဲ
ဘ၀ ကို စာလာအိပ္ထဲ ကို ထည္႕
မသိၿခင္းတခ်ိဴ႕ကိုေတာ့
ကေလာင္နဲ႕ ထိုးေဖာက္ခ်ခဲ့တယ္
ငါမသိေသးတဲ့ အခိ်န္မွာပဲ
မ်က္ရည္ေတြကို အသက္နဲ႕
ထုတ္ဖို႕ အထိၾကိဳးစားေနတုန္း
ငါ ေက်နပ္ပါတယ္
ဘယ္အခ်ိန္မွန္း မသိေသးတဲ့
အခ်ိန္မွာပဲ ဘာမွ မသိပဲနဲ႕ကို
ေခၚလို္က္မိိတယ္ ” အေမ “
အပင္ၾကီး တခုလံုးအရြက္ေတြ
ေၾကြသြားရင္ေတာင္မွ
ရတဲ့ အကုိင္းအခက္ေလးနဲ႕
အရိပ္အၾကိဳ အၾကားေလး ေတြ
ေပးေနခဲ့တယ္
ငါ့ရဲ႕ ဘ၀တ၀က္ကိုေတာင္
ဒုကၡ တစက္မက်ေစရဘူးတဲ့
မိုက္မဲၿခင္းေတြကို လက္သညး္လိုဖြက္ၿပီးေတာ့
ၿပန္မလာခ်င္ေသးလို႕ပါ အေမ
တရက္နဲ႕ တရက္ေတာ့
တန္ဖိုးေတြကို အတိုးခ်ေနအံုးမွာပါ…
AP
Comment #1
မုိက္မဲျခင္းေတြကိုလက္သည္းလုိဖြက္သြားစရာမလုိတဲ့ ေျခလွမ္းေတြႏွင့္ အိမ္အျပန္လွပါေစ ap