ဘယ္သူမွ
အနားမွာ မရွိေတာ့တာပါ ..
ငါ့အရိပ္ကို
ျပန္ ေၾကာက္ေနရတဲ့
ေန႔ရိုးရိုးေတြက လြဲရင္
က်န္တာေတြ မႈစရာမရွိပါဘူး ..
မ်က္ႏွာၾကက္ျဖဴျဖဴကို
ၾကယ္ျပာညေတြလို မွတ္ထင္လိုက္
တစ္စက္ၿပီးတစ္စက္
ငါ့အေသြးထဲ
တိုး၀င္လာတဲ့ အာရံုကို
သံစဥ္အျဖစ္ ေမွ်ာခ်လိုက္ …
စည္း၀ါးမကိုက္တဲ့ ညေတြမွာ
လူးလြန္႔ငို … အဲဒီ့ညေတြမွာ
တိတ္ဆိတ္ျခင္းေတြက ဆူပြက္လို႔
ဆိတ္ၿငိမ္ျခင္းေတြ ကၾကတယ္ ..
ငါဟာ ငါ့ေသြးျပန္ေၾကာ
ျဖည္းျဖည္းခ်င္း လိုက္ရွာတယ္
ေတြ႕မွာပါ .. တစ္ခါခါေပ့ါ
ခုထက္ထိေတာ့
ထြက္သက္ ၀င္သက္
တည္ေနေသးတယ္ ……………….။