လမ္းတစ္ခုေပၚ အေရာက္ပစ္တင္ခံရတဲ့  သစ္ရြက္လုိ

ေ၀ေ၀၀ါး၀ါး ေလဟုန္စီးရတဲ့  အရသာ

ဘယ္သူေတြတက္နင္းသြားမလဲ….ငါမစဥ္းစားသလုိ

ဘယ္ပညာရွိမွ  မီးနဲ႕  မကစားဘူး.။

ဆင္းရဲသား ေ၀ါဟာရတစ္ခုပါပဲ……..

ငါ့အတြက္  အခ်စ္ဆုိတာ….အရာရာ

ဥေပကၡာေတြ  အၾကိမ္ၾကိမ္….ေရွ႔႕ တန္းပုိ႕ေပမဲ့

အသည္းက   ယုန္တစ္ေကာင္ေလာက္  အသုံးမက်ေတာ့..အခက္

သိၿပီးသား….အိပ္မက္ဆုိးတစ္ခုကုိ

နင့္လက္နဲ႕ေရးထားမွေတာ့

ငါ့ကဗ်ာေတြ  ေလထဲလြင့္ကုန္တယ္။

ကခ်င္လြယ္အိတ္ကုိ  စလြယ္သုိင္း….

လက္ထဲက စာအုက္က အေဟာင္းဆုိင္အက်

တစ္ေန႕…ဂိမ္းတစ္ပြဲေဆာ့ဖုိ႕  မနက္စာငတ္ရတဲ့…ငါ

ကဗ်ာ  ျမတ္ႏုိးသူပါ….ကဗ်ာဆရာမဟုက္ရပါဟာ…… 

ေရွ႕ေရးမွာေျမပုံမပါေပမဲ့…..ေသခ်ာတာ……

နင့္ကုိခ်စ္တယ္…။

လြယ္ကူလြန္းတဲ့..ကဗ်ာတစ္ပုဒ္လိုေတာ့

ငါ့ကုိ..နင္ေက်ာ္လႊားမသြားေစခ်င္မိတာ…..

အႏုပညာ…ရသေျမာက္ခ်စ္ျခင္းကုိနင္……

ငါ့အခ်စ္ေတြနဲ႕   ရွာေတြ႕ေစခ်င္လုိ႕……

နင့္ရဲ႕  တစ္ဦးတည္းေသာကဗ်ာဆရာအျဖစ္ေလ….။