တိမ္ေတြ.. အေတာင္ေညာင္းတတ္ပါသလား….
ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့…
ဆုေတာင္းေပးပါဦးမည္…….

တစ္ခါတေလ.. ဂဠဳန္…
တစ္ခါတေလ.. နဂါး….
အမ်ိဳးစံု ဖမ္းစားတတ္တဲ့..တိမ္တိုက္မ်ားၾကား….
စိတ္ကူးေတြ ေမ်ာလြင့္….
ကာရံေတြနဲ႔ ရြက္လႊင့္ခဲ့ဘူးသည္……

ေကာင္းကင္ ျပာျပာႀကီးရဲ႕ေအာက္…
တစ္ေယာက္ထဲ လမ္းေပ်ာက္သလို ျဖစ္တိုင္းလည္း..
တိမ္ေတြကုိ ၾကည့္ေငး…
အားအင္သစ္ေတြ ေမြးယူခဲ့ဘူးသည္……

မိသားစုရဲ႕ အေ၀း….
အထီးက်န္တဲ့ အေတြးေတြနဲ႔…
တိမ္ေတာက္တဲ့ ေကာင္းကင္ေအာက္…
နာက်င္စြာ လမ္းေလွ်ာက္ခဲ့ဘူးသည္….

အနာဂါတ္အတြက္ စဥ္းစား…
ႏွစ္ဦးအတူနီးဖို႔ ရည္ရြယ္ခ်က္မ်ားနဲ႔…
ေရာင္စံုတိမ္တိုက္မ်ားၾကား..
ခ်စ္သူနဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္စြာသြားခဲ့ဘူးသည္….

ေလေျပညင္းရဲ႕ ဂီတသံလည္း မခံစား…
ေနေရာင္ျခည္ရဲ႕ ေႏြးေထြးမႈလည္း မမက္ေမာ…
ေကာင္းကင္ျပာရဲ႕ ၾကည္လင္မႈလည္း မျမင္လို….
တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ .. အေမွာင္ဖံုး
တိမ္တိုက္ေတြ ေပ်ာက္ဆံုးသြားမွာ ကၽြန္ေတာ္ေၾကာက္သည္…

ကမၻာေျမျပင္ရဲ႕ အထက္….
ေကာင္းကင္ရဲ႕ လွပမႈကို ျဖည့္စြက္ေပးတဲ႔….
တိမ္တိုက္ေတြ အေတာင္မေညာင္းဖို႔အေရး…..
ကၽြန္ေတာ္…ကေတာ့…
ေန႔စဥ္..ေန႔တိုင္း….
ဆုေတာင္းေပးေနပါဦးမည္………………..။

ေလးညႇိဳ႕ရွင္
(၉.၄.၂၀၁၃) 8:51 PM

(ေမြးေန႔မွာ ေရးျဖစ္တဲ့ကဗ်ာ)