ပစၥဳပၸန္ ေနၿပီး အနာဂတ္ ကိုု 

အတိတ္က အေတြးနဲ ့ လွန္း ၾကည့္ တယ္ 
ၿမင္ ရ သမ်ွက ၀ိုုး တုိး၀ါး တား
ၾကားမွာ ရွိတဲ့ အကြာအ၀းေၾကာင့္ လား
မ်က္ ၀န္း က မ်က္ရည္ ေၾကာင့္ လား…
ငါ ကိုုယ္တိုုင္ လည္း ေသ ခ်ာ မသိေတာ့။

ဘာမွ မသိလိုုက္ ခင္မွာ 
ငါ့ အေတြး ေတြက အေမွာင္လြမ္းၿပီး
ငါ့ ႏွလုုံးသား ကေတာ့ အစြယ္ရာ တစုုံ နဲ ့
ၿငိမ္ သက္စြာ ေသဆုုံုး သြားတယ္။