အခုခ်ိန္ဆို…
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရဲ႔ လမ္းေတြေပၚမွာ…
ေရေတြရႊဲစိုလို႔…
လူငယ္ေတြလည္း အနမ္းေတြပိုေနၾကေရာေပါ႔…
မွတ္မိေသးတယ္..ဧပရယ္ေႏြရယ္…
သၾကၤန္ေရထဲ တူယွည္တြဲလို႔..
ေပ်ာ္ပါးခဲ႔တဲ႔ ရင္ခုန္သံအပိုင္းအစေန႔ရက္ေတြ…
အခုဆိုရင္…
ငါ တစ္ေယာက္လည္းအေဝးေရာက္ေတာ႔…
နင္ တစ္ေယာက္လည္း…
ပိေတာက္ပင္ေတြၾကား…
ရင္ခြင္သစ္နဲ႔ေပ်ာ္ပါးေနၿပီလား…
ဟိုတစ္ခ်ိန္က…
ပိေတာက္ႏွင္႔အလွခ်င္းၿပိဳင္တဲ႔ မင္း မ်က္ႏွေတာ္…
ငါ ေမွ်ာ္ကာေမာ္ကာ ဖူးခ်င္မိတယ္…
အရင္တစ္ခ်ိန္က..
သၾကၤန္ေရထဲတူယွည္တြဲၿပီး..
ရင္ခုန္သံခ်င္းအပ္လို႔..
ႏွလံုးေသြးခ်င္းဆက္ခဲ႔တာ…
နင္ တစ္ခ်က္ေလာက္ေရာ ေတြးမိရဲ႕လား…
အစေကာင္းေပမယ္႔ အေႏွာင္းမေသခ်ာတာ..
ငါ႔ ဘဝရဲ႕ကံအေၾကာင္းေလလား…
ၿပန္ဆံုနိုင္ဖို႔ လမ္းစမရိွေတာ႔ရင္..
ႏုတ္ဆတ္အနမ္းတစ္ခ်က္ေတာ႔..
သၾကၤန္မိုးရဲ႕ ေလၿပည္နဲ႔အတူ…
ေလထဲကိုပဲ လႊတ္တင္လိုက္ေပါ႔…