အလြမ္းေတြတရိပ္ရိပ္..ေၿပးေနတဲ့နံရံေပၚမွာ..
အေတြးေတြကို….ခဏတင္ထားလိုက္တယ္…။
မၾကာပါဘူး…အေငြ႕ပ်ံသြားတဲ့အထဲမွာ..
မႏွစ္ကက်န္တဲ့…လိေမၼာ္သီးခြံေလးေတြေတာင္ပါလိုက္ေသး…

၀ရုန္းသုန္းကားနဲ႕….မႏွစ္က…ေဆာင္းဦးပိုင္းကို…
ေရမခ်ိဳး…မိုးမခ်ိဳး…ၿပန္ေရာက္သြားတယ္….။
သစ္ရြက္ေၿခာက္ေတြၾကားမွာ…အလြမ္းေတြ..ၿခိမ့္ၿခိမ့္သဲေနေလရဲ႕...
ငါ့ရင္ခုန္သံေတြ…ေတာင္ေအာက္ကန္ခ်ခံရတာ…ဘယ္သူသိမွာတုန္း..။

ငါ့ကိုထားမသြားဖို႔….ငိုၾကီးခ်က္မနဲ႔….ေတာင္းပန္ခ်င္တယ္..
နင္စားမယ့္ေ၀ဖာကို….ငါ..တမင္တကာ..တက္ထိုင္ခဲ့တာမဟုတ္ပါဘူး…။
ံHades ကေၿပာေတာ့…မေန႕က..နင္..ေခ်ာင္းေတြဆိုးေနတယ္ဆိုလို႔ပါ..။

လူတိုင္းေၿပာသလိုသာဆို…နင္က...လူဆိုးၾကီးပဲ..
ငါ့ကိုယ္ငါၿပန္ေမးၾကည့္ေတာ့….ငါလည္း…လူေကာင္းမွမဟုတ္တာ…
ဒါဆိုရင္ေတာ့…ဦးပုညေၿပာသလိုပဲ…
” ငါတို႔…ႏႈတ္ခမ္းပဲ့ခ်င္း….မီးမႈတ္ရေအာင္ပါ.. “

ငါ…သြားေတာ့မယ္ဆိုေတာ့…နင္မငိုဘူးေနာ္…။
ဘယ္ငိုပါ့မလဲ…နင္က…မ်က္စိမွမေကာင္းတာ…
ငါ့ကို..ခ်စ္လားလို႔လည္း..မေမးေတာ့ဘူး…။
နင္က..မထင္ရင္မထင္သလို…ကိုက္ကိုက္ဆြဲတာ…ဂ်စ္တူးေလး..။

အဲ့ဒီ့ေန႕ကၿပတဲ့ရုပ္ရွင္ကိုမမွတ္မိလို႔….စိတ္မဆိုးနဲ႔…။
ၿပဇာတ္မဟုတ္တဲ့ၿပဇာတ္မွာ…နင္က…မင္းသမီးေလ…

ကားလိပ္ပဲဆြဲရဆြဲရ….ငါ…ပါ..ပါရေစဦး..။
ၿမွားနတ္ေမာင္က…မၿပန္ေသးဖို႔...ငါေၿပာထားတယ္…။

ငါစုထားတဲ့…ပန္းသီးအေၾကြေလးမပုပ္ေသးခင္…
ခ်စ္ခြင့္ပန္ပါရေစေတာ့ရယ္……….

နင့္ကို……….ငါ……..ခ်စ္တယ္ ။