တြက္ခ်က္မႈ မရွိေသးတဲ့

ဘ၀ရဲ့ ပံုေသနည္းေတြ ၊ သီအိုရီေတြကို

ရွာေဖြရင္းနဲ႕

မိုးယံေအာက္က အခ်ိန္ေတြဟာ

လႊင္႔ေၾကြခဲ့ရတယ္။

ေမးခြန္းမရွိတဲ့ အေျဖေတြကို

မွားေျဖရင္းနဲ႕

ဘ၀စာေမးပြဲခန္းမွာ

အခ်ိန္ေတြဟာ ေမွာက္က်တတ္ေသးတယ္။

ျပန္ဆက္လို႕မရတဲ့

အခ်ိ္န္အတိုင္းအတာေတြကို

ဆက္ဖို႔ၾကိဳးစားရင္းနဲ႕

ျဖဳန္းမိခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ေတြအတြက္

အတိုးေတြ ခဏခဏေပးရတဲ့ အဆံုးမွာ

ဘ၀သင္ခန္းစာဆိုတာကို

နားလည္စျပဳလာခဲ့တယ္။

ပုစၧာေတြကို နားလည္တဲ့အခါ

ဥာဏ္စမ္းေတြ ပါလာတတ္သလိုဘဲ

အနည္ထိုင္ကာစ ေန႔ရက္ေတြမွာ

ခံစားမႈ ဆိုတဲ့ေသြးေဆာင္ျခင္းတစ္မ်ိဳးက

ဦးတည္ရာေျပာင္းေအာင္

ဆြဲေဆာင္တတ္ျပန္တယ္။

ဘ၀ဆိုတာဘာလဲလို႕

ေမးခြန္းမ်ားစြာကို ေမးျပီးအဆံုးမွာ

ဘ၀ဆိုတာ

အေျဖမ်ားစြာနဲ႕ ဥပမာမ်ားစြာရွိတဲ့

အမည္အတိအက်တပ္လို႔မရႏိုင္တဲ့

`ရွင္သန္မႈ ´ တစ္မ်ိဳးဆိုတဲ့

ရလဒ္တစ္ခုကိုသာရရွိခဲ့တယ္။