Professional Authors

က်ိန္စာမိထားတဲ့ သစ္ပင္

ကၽြန္ေတာ္ဟာ ဘီလူးနကၡတ္ဖြား လို ့ ေကာင္းကင္ၾကီးနဲ႕အတူ ေျမသားထု က ေျပာျပၾကပါတယ္
ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္သိတယ္ ကၽြန္ေတာ္ဟာ အထီးက်န္နကၡတ္ ဖြားပါ

တခါက ကၽြန္ေတာ့္မွာ

ေအးခ်မ္းေႏြးျမတဲ့ ေမတၱာေတြနဲ႕ လႊမ္းျခံဳ ရစ္ သိုင္း ထားမယ့္ တိမ္တိုက္ေရာင္သန္း ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ပံုရိပ္ေလး ရွိဖူးတယ္
ကၽြန္ေတာ္ဟာ ပံုရိပ္ေလးကို မက္ေမာတယ္ ကၽြန္ေတာ္ ပံုရိပ္ေလးကို ပ်ိဳးေထာင္တယ္ အဲဒီပံုရိပ္ေလးနဲ႕အတူ
ကၽြန္ေတာ္ဟာ ကၽြန္ေတာ့္ထက္ၾကီးတဲ့ လက္ဖ၀ါး ႏွစ္စံု ျခံရံျပီး ရွင္သန္ ႏိုင္ ဖို ့ ဆိုင္းျပင္း ေနခဲ့ဖူးတယ္

ပံုရိပ္ဟာ  ေ၀၀ါးစြာနဲ႕
ဟို သည္ လြင့္ ေမ်ာ
အတၱ အစိုင္ အခဲ ေတြ သာ လက္ေတြ႕မွာ ေၾကြ က် လာရင္း
ကၽြန္ေတာ္ဟာ ကႏၱာရ အလည္ မွာ သီးသန္႕ဆန္ စြာ ရပ္တည္

ဒီလိုနဲ႕  ကၽြန္ေတာ္

ၾကီး ထြား လာ ခဲ့ တယ္ ။

ကၽြန္ေတာ့္ထံကို ဧည့္သည္ တခ်ိဳ႕ လာတယ္ ကၽြန္ေတာ့္ အနား မွာ ေန တယ္
အေပးအယူ အေၾကာင္း အတံု႕အလွည့္ အေၾကာင္း ေတြ ေနာေက်ေအာင္ သင္ေပးျပီး
သူတို ့ ဌာေန ခင္တြယ္ရာ သို ့ ျပန္ ထြက္ သြားေလ့ရွိတယ္

ကၽြန္ေတာ္ ေမွ်ာ္တယ္

ဒီလိုနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္ အကူမဲ့စြာ လြမ္း တတ္ ခဲ့ တယ္။

ကၽြန္ေတာ့္မွာ ဌက္ကေလးတစ္ေကာင္ရွိတယ္
သူ ဥ က ေပါက္စန ကတည္းက
ကၽြန္ေတာ္ၾကည့္ေန စိတ္ကူးယဥ္ေန အနာဂတ္ေတြ တည္ေဆာက္ေန
၀မ္းသာေန စိုးထိတ္ေန ရင္းနဲ႕ ပဲ ဌက္ကေလး ဟာ အေတာင္စံုလာခဲ့တယ္
ကၽြန္ေတာ့္ထံမွ အေ၀း ဆံုး သို ့ ပ်ံ ထြက္ သြား ခဲ့တယ္

ဒီလိုနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္ ဌက္ကေလးကို ဆံုးရွံုး ခဲ့ တယ္။

ကၽြန္ေတာ့္ ကို အသံ တခ်ိဳ႕က အိပ္မက္ေတြ ေျခြခ်ေပးေလ့ရွိတယ္
အိပ္မက္ေတြကို ကၽြန္ေတာ္ ခ်စ္ခဲ့တယ္
အိပ္မက္ေတြထဲ ေနထိုင္ခဲ့တယ္
အိပ္မက္ေတြကို စြဲလမ္းခဲ့တယ္

ဒါေပမယ့္ အိပ္မက္ ေကာင္းတိုင္း လန္႕ႏိုး/လွန္႕ႏိုးခံရရင္း

ကၽြန္ေတာ္ အိပ္မက္ေတြကို မုန္းတီးလာခဲ့တယ္။

ေဖာ္ကြာကင္းျခင္းေ၀ဒနာ ကို နားလည္စ ျပဳလာတာနဲ႕အမွ်
ကၽြန္ေတာ္
ေၾကာက္လန္႕တတ္လာတယ္

ဒီလိုနဲ႕ပဲ

အဲဒီေ၀ဒနာနဲ႕ အကၽြမ္း၀င္ ေနတတ္လာခဲ့တယ္။

တခါတေလ လက္နွစ္ဖက္စလံုးကို ဆန္႕တန္း ရင္အစံုကို ဖြင့္ဟ ၾကိဳ လို ့
တေန႕ေန႕မွာ ေရာက္ရွိလာမယ့္ ေသဆံုးေဖာ္ ကို တမ္းတတယ္

တခါတေလ ဖ၀ါးနွစ္ဖက္ ကို တင္းတင္းဆုပ္လို ့ တစံုတရာကိုမွ မလိုအပ္ဘူးလို ့
အံၾကိတ္ မာန္တင္း ေျဖသိမ့္ေလ့ရွိတယ္

တခါတေလ ေကာင္းကင္ၾကီး ေမာ့ေမာ့ ၾကည့္လို ့ ၾကယ္စင္ေတြကို စကားေျပာတယ္

တခါတေလ

……………………ငိုတယ္

တခါတေလ

…………………..ရယ္တယ္

တခါတေလ

………………….ျပံဳးတယ္

ဒါေပမယ့္

ကၽြန္ေတာ္သိတယ္

ကၽြန္ေတာ္ဟာ အထီးက်န္ နကၡတ္ဖြားပါ

ကၽြန္ေတာ့္ အနားမွာ တခါတေလေတြသာ အျမဲတမ္း ေ၀ဆာ ခဲ့ ဖူး /ေ၀ဆာေနဦး မွာပါ။

In: ကဗ်ာ Posted By: Date: May 9, 2013
Comment #1

အထီးက်န္မႈနကၡတ္ဖြား…

ဆရာမင္းခိုက္စိုးစန္ရဲ႕ ၀ထၳဳေလးကိုေတာင္ သတိရမိသြားတယ္..။ ႀကိဳက္တယ္

commentinfo By: နိုးဆက္ ေန႕ at May 10, 2013
Comment #2

ကၽြန္ေတာ္ဟာ အထီးက်န္ နကၡတ္ဖြားပါ
…………………………………….
အားေပးသြားပါသည္။

commentinfo By: ေႏြ at May 10, 2013
Comment #3

ၾကိဳက္ႏွစ္သက္မိပါတယ္ အစ္မ .. အားေပးေနပါတယ္

commentinfo By: maypyo22889 at May 11, 2013
Comment #4

ဖတ္ရုွအားေပးသြားပါသည္

commentinfo By: ei lay at May 12, 2013

Leave Comments

Name*

Email*
Website
Email me whenever there is new comment