လင္းလတ္ခြင့္ မရွိတဲ့ဘ၀မွာ
ၾကယ္တစ္ပြင့္လည္း  မျဖစ္ခ်င္ဘူး……..
ခ်ဳိ႕တဲ့ တဲ့ဘ၀မွာ
သူေဌး တစ္ေယာက္လည္း မျဖစ္ခ်င္ဘူး………
ရယ္ေမာခြင့္မရွိတဲ့ ဘ၀မွာ
ရယ္စရာေတြနဲ႔လည္း မႀကံဳခ်င္ဘူး…….
ေႏြမရွိတဲ့အရပ္မွာ
ေအးျမတဲ့ ေရကန္တစ္ကန္လည္း မျဖစ္ခ်င္ဘူး……..
ဒီလိုဘဲ……မနီးစပ္ႏုိင္တဲ့ဘ၀မွာ
အခ်စ္ဆိုတာလည္း မရွိခ်င္ေတာ့ဘူး….
တကယ္ေတာ့
ပင္လယ္ထဲမွာ  မုန္တိုင္းမိေနတဲ့ေလွငယ္တစ္စင္း
ကၽြန္းေလးတစ္ကၽြန္းကို ေတာင္းတသလို
ငါလည္းမင္းကိုေတာင္းတခဲ့ပါတယ္…
(ဒါေပမယ့္)တကယ္တမ္းမွာေတာ့
ငါ့ဘ၀ရဲ႕ ၾကမ္းတမ္းမႈေတြေၾကာင့္
မင္းကမ္းထားတဲ့ လက္ကေလးေတြကို
ငါ့ရဲ႕တပ္မက္မႈသက္သက္နဲ႔
မဆုပ္ကိုင္ရက္ခဲ့တာ
မခ်စ္လို႔မွ  မဟုတ္ပဲေလ………….