ပုဂံ (၀င္းျမင့္)

အေဟာင္း

ေတာင္လို ျပိဳေတာ့မယ့္ မိုးလို

တစ္ခါက တစ္ဘ၀မ်ား

အဲဒါေတြ အားလံုးထားခဲ့ေတာ့

ထေနာင္းေၾကာင္ျခစ္ပင္ေတြလို ေနထိုင္တယ္။

နံရံမွ နံရံသို႔ စကားေတြေျပာလို႔

အရိပ္က အရိပ္ေပၚ ထီးမိုးလို႔

သမိုင္းေပးေသာဆုမွာ

ျပတင္းေတြကို တစ္ေနကုန္ ဖြင့္ၾကည့္မွာပဲ

နားေတြကို အသံကုန္ စြင့္ထားလိုက္မွာပဲ။

ငါက တစ္ပါးသူ အေရျပားအတြက္

တခါက သနပ္ခါးပင္ေလး ျဖစ္တယ္။ ။

၀င္းျမင့္

In: ကဗ်ာ,၀င္းျမင့္ Posted By: ၿဖိဳးၿဖိဳး Date: May 17, 2013

Leave comment commentinfo

3 Comments & 562 views

ေကာင္းတယ္ေနာ္ သနပ္ခါး ပင္ေလးေရ………….

By: shinelalin at May 17, 2013

မိုက္တယ္

By: ei lay at May 18, 2013

ၾကိဳက္တယ္ဗ်ာ ……….