ကုိယ့္စိတ္ဓါတ္ေတြ ကုိယ္သိလုိ႔
အက်ႌအျဖဴေရာင္ မဝတ္တာေတာင္ၾကာျပီ
ကၽြန္ေတာ့္ ရဲ့ ေကာ္ဖီခြက္ထဲမွာ..
ကိန္းေသေတြနဲ႔ ေရာေနတယ္..

အဝိဇၨာ လား..
တဏွာ လား..
ကမာၻဆြဲငင္ အားလား..
အရာ ရာ ဟာ ကၽြမ္းထိုးေမွာက္ခံုျဖစ္လို႔…

အေမ့ ၀မ္းဗိုက္က ကၽြတ္ ကထဲက…
ရိုး ရိုးေလး လူျဖစ္လာတဲ့ေကာင္…
အဖုိးကေတာ့ ေျပာဖူးတယ္…
ငါ့ေျမး က ျဗမၼာ့ ျပည္ကလာတာတဲ့…

မဟုတ္ရပါဘူး အဖုိးရယ္….
အလ်ား လိုက္ခ်ထားတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ ႏွလံုးသားေတာင္..
ခုခ်ိန္ထိ ေရပူ ေရးေအး မမွ်တေသးဘူး….

ညေနခင္း လမ္းျဖတ္ကူးဖို႔…
ကၽြန္ေတာ့္ ႏွလံုးသားကို
ခုထိ ရဲေဆး တင္ေနရတုန္း…

ဖုန္ထူထူ နဲ႔ေလာကႀကီးထဲမွာ..
ဒီေကာင့္ ႏွလံုးသား က ကမ္းမျမင္ လမ္းမျမင္…
ၾကာေတာ့……
ဖုန္ထူတာလား…ႏွင္း ၾကတာလားေတာင္ မသဲကြဲေတာ့ဘူး..

ကၽြန္ေတာ့္ ႏွလံုးသား ရဲ့…
ွစ်ာပန က…ေခြးတစ္ေကာင္ ေၾကာင္တစ္ျမွီးေတာင္ မစည္ကားခဲ့ပါဘူး..
ဟားတိုက္ ရယ္ေမာ လိုက္စမ္းပါ..

ဒါေပမယ့္
မနက္ျဖန္မွာေတာ့…
ႏွလံုးသား သတင္းစာရဲ့ ေနာက္ေၾကာကို ၾကည့္ၾကည့္
ငါ့ နာမည္ကို အထင္းသား ျမင္ေနရလိမ့္မယ္

ထပ္တူထပ္မွ်
၀မ္းနည္း ေၾကကြဲေၾကာင္း ေၾကာ္ျငာမလို
ငါ့ႏွလံုသား ရဲ့ တမလြန္ခရီးမွာ..
ရဲေဆး တစ္ခြက္ ရွိရင္
ျပည့္စံုတယ္

ေမာင္ အတီး