ငါ ဖန္ဆင္းလိုက္တဲ့ ၀ိဥာဥ္က

ငါ့ကို ျပန္ခဲတဲ့အျဖစ္

တရိပ္ရိပ္္ေျပးေနတဲ့ မိုင္တိုင္တခ်ိဳ႕တ၀က္အတြက္

ေနာက္က လမင္းကို အမွီသတ္ဖို႕ေတာ့ လိုတယ္….။

နင္နဲ႕ငါၾကား

တတိယကမၻာစစ္အေငြ႕အသက္ေတြ

ပ်ံ႕လြင့္လို႕

ပ်က္သုန္းသြားေတာ့မဲ့ အျပစ္မဲ့ရင္ခုန္သံေတြအေၾကာင္း

တို႕ႏွစ္ေယာက္လံုး မေတြးျဖစ္ခဲ့ၾကဘူး….။

ယံုၾကည္မႈေတြ

ခႏြဲပက္ခံလိုက္ရတဲ့ေန႕

အလူးအလိမ့္ပါသြားတဲ့ ငါးတေကာင္ရဲ့ အထုပၸတၱိကို

ဘယ္သူက တခမ္းတနား ရြတ္ဆိုျဖစ္မွာမို႕လဲ….။

သိကၡာတရားေနာက္က ခ်စ္ျခင္းဟာ

ပုန္းလွ်ိဳးကြယ္လွ်ိဳးနဲ႕

တိတိပပ ႏိုးထဖို႕ ၾကိဳးစားတယ္

တို႕အတူဆဲြခဲ့တဲ့ အနက္ေရာင္ ပန္းခ်ီကားေတြေတာင္

ေဆးစက္ေတြ ျပိဳလဲလို႕……။

မုန္တိုင္းထန္ခြင့္ျပဳပါတယ္

ကမၻာပ်က္ခြင့္ျပဳပါတယ္

အေျပာင္းအလဲျဖစ္ပ်က္သမွ်

ငါၾကားခ်င္တာက အသံတိုးတိုးေလး တခုတည္းပါ…..။

တေယာက္နဲ႕ တေယာက္ေ၀းခဲ့ၾကမွေတာ့

ေလျပည္တို႕ ငါ့ကို ျဖတ္မတိုက္ပါနဲ႕ေတာ့

နင္ကလည္း နင့္ဘ၀နဲ႕ နင္ ရွင္သန္

ငါကလည္း ငါ့ကဗ်ာနဲ႕ငါ ရုန္းကန္

ငါတို႕ မေတြ႕ၾကေတာ့တာပဲ ေကာင္းမယ္…..။

တခန္းရပ္သြားျပီးမွေတာ့

ဒီကားလိပ္ကို ငါတို႕ ဆြဲမဖြင့္ၾကတာပဲ ေကာင္းမယ္

ကန္လန္ကာ ေနာက္ကြယ္ဘာျဖစ္ေနၾကမလဲ

တေယာက္နဲ႕တေယာက္မေတြးေၾကး…..။

ငါ့ရဲ့ ပဥၥမံတပ္သားေရ

အနမ္းမိုးေရေတြ ခမ္းေျခာက္ပါေစေတာ့

ညမီးက်ီေတြေအာက္မွာ ငါ ပူေလာင္ တမ္းတ…..

တဖန္ ျပန္လည္ ႏိုးထမလာေတာ့ဘူး…..။

က်ိန္စာအထပ္ထပ္ခင္းထားတဲ့လမ္းမွာ

ငါ့ေျခဖ၀ါးေတြလည္း ကြဲျပဲ

တစက္စက္က်ေနတဲ့ ဒီေသြးစက္တို႕ကို ေျခရာခံျပီး

ဓူ၀ံၾကယ္ရွိရာေနာက္ကို လိုက္ခဲ့ပါ….

လက္နက္မဲ့တိုင္းျပည္မွာ ငါ ေစာင့္ေနပါ့မယ္

ငါတို႕ တဖန္သာ ရွင္သန္ခြင့္ရခဲ့မယ္ ဆိုရင္

ငါ့ေကာင္းကင္ ႏိုင္ငံေတာ္မွာ

ငါ့အေသြးအသားေတြကို တည္ခင္း

နင့္ကို သရဖူႏွင္းအပ္ပြဲ လုပ္မယ္……..။