–       က်ဳပ္ဟာ အသင္ ေကာင္းကင္ တျခမ္းပဲ့ အား ဘ၀ တစ္ခုလံုး စံုနွစ္ ျမတ္ႏိုးလြန္ခဲ့သူ ျဖစ္တယ္

သို႕ေသာ္

ဘ၀တစ္ခုအတြက္ အသက္နဲ႕ထပ္ကာ ထုဆစ္ခဲ့သူ ေျမၾကီး ပမာ မာတာ အား

စိတ္နွင့္ေသာ္မွ် တိုက္ခိုက္ ရန္ အခြင့္ ေပးလိမ့္မည္ မဟုတ္။

–       သြား

အသင္ သြားပါ

နွစ္သက္ခံုမင္ေပ်ာ္ပါးရာ အျခားကမၻာ တဖက္ ဆီသို႕

ငဲ့ကြက္ညွာတာ ကင္း စြာ သြားလိုရာ သြား

အေနွာင့္အယွက္ သေဘာ သက္ေရာက္မွာ အထူးစိုးထိတ္

တားဆီးပိတ္ပင္လိုစိတ္မ်ားေမွးမွိန္ပေပ်ာက္ေစဖို ့ အားကိုးတြယ္တာမွဳ မ်ား နွင့္တကြ

ျပစ္တင္ရွံု႕ခ်ျခင္း မ်က္၀န္း တို ့အား

ကၽြႏ္ုပ္ထံ၌ အစဥ္ ကန္းခဲ့ေပးျပီးလည္း ျဖစ္ ၍

အနက္ေရာင္၀တ္ရံုလႊာ သာ ကၽြႏ္ုပ္ထံ  ဆုေၾကး သဖြယ္ ရာသက္ပန္ ေပးသနားခဲ့ပါ

သို ့ေသာ္

ေျမသားစိုင္ခဲ အား အရိပ္ျဖင့္ေသာ္မွ် နင္းေျချဖတ္သန္းနာက်င္ေစဖို ့ရာ အခြင့္ အလ်ဥ္း မရွိေစရ။

–       ထား

ထားပါ က်ဳပ္တို ့ မဟုတ္တဲ့ အမ်ား ဆီမွာသာ

ၾကင္နာ ေႏြးေထြး ျခင္း ၊ ခ်စ္ခင္ ယုယျခင္း

ခြင့္လႊတ္ အားေပးျခင္း ၊ တြယ္တာ ျမတ္ႏိုးျခင္း

ေဖးမကူညီျခင္း ၊ ေစာင့္ေရွာက္ ရပ္တည္ျခင္း

အားလံုး အားလံုး အသင္ ဆႏၵရွိရာ အျခား ဘက္ မ်ား မွာသာ ထားလို ့

ေပ်ာ္ရႊင္ ၾကည္ႏူးစြာ

အထြန္းေတာက္ဆံုး လင္း ပ ေ၀ ျဖာ  ႏိုင္ ပါေစ သား

နာက်င္ ၀မ္းနည္း စြာ ျဖင့္ က်ဳပ္ မ်က္ရည္ အစက္စက္က် ရင္း  မုဒိတာ ပြား ခဲ့ ပါ တယ္။

–       လက္မ ေတြ ခ်ည္း ျဖတ္ကာ ဆုေတာင္း/စုေဆာင္း ေနခဲ့

မိသားစု ဆိုတာ အမ်ားပိုင္မဟုတ္တဲ့ ေရႊပုရပိုက္ တစ္ခု ျဖစ္တဲ့ အေၾကာင္း

ေကာင္းကင္အနွံ႕ နွင့္ စၾကာ၀႒ာ တစ္ခြင္လံုး ပဲ့တင္ ထစ္ခ်ံဳး

သက္ရွိတိုင္းအတြက္ အက်ံဳး၀င္ေစဖို ့

အားအင္ကုန္သံုး ဟစ္ေၾကြး ေမာင္းခတ္ လို ့

သံသရာအဆက္ဆက္ ကဗၺ်ည္း အကၡရာ ထြင္း ခြင့္ ရ ရ ပါလို၏ ဘုရား

အဘယ္ေၾကာင့္မ်ား စုန္ေရ ဟာ လမ္းေပ်ာက္လို ့ အျပစ္ကင္းမဲ့ ေသြးသားေမွ်ာ္ေတး ေတြကို မွ

ျငိဳးမာန္ဖြဲ မုန္းရက္ေလခဲ့သလည္း???  က်ဳပ္ … အေျဖ ..ရွာလို ့ မရႏိုင္ခဲ့ဘူး။

–       ထားခဲ့ရာ ေနရာ မွာ ပဲ ဖ၀ါးမွ်မေရြ႕ ေက်နပ္စြာ ေနခဲ့ပါတယ္

–       ေကၽြးခဲ့သမွ် အဆိပ္ မ်ား လည္း ျမဴမွုန္ မက်န္ စားသံုးခဲ့ပါတယ္

–       ေပးခဲ့သမွ် ဒဏ္ရာ အား အစဥ္လန္းဆန္းေစဖို ့ ေရေလာင္းေပါင္းသင္ ယုယထားပါမယ္

–       ေၾကြးေဟာင္းေပါင္းမ်ားစြာ အတြက္ ခႏၶာ ေသြး ခမ္းေျခာက္သြားခ်ိန္ထိ ေပးဆပ္ ေပ်ာ္ပိုက္ပါမယ္

–       သံေယာဇဥ္ျပတ္စြာ ထားရစ္ ေက်ာခိုင္း မွု မ်ား စြာ လည္း ရက္စက္ျခင္း အမည္ မတပ္ရက္ နွစ္သက္စြာ ေထြးဖက္ထားပါမယ္

အသင္

သို႕ေသာ္

ေက်းဇူးျပဳ၍

က်ဳပ္ေနထိုင္ရာ ဤ ဥေပကၡာ ရြာ ငယ္ ေလး အတြင္း

ေကာင္းကင္ အလင္း စိုးစဥ္မွ် ေတာက္ပ ရန္ မလို အပ္ ေတာ့ တာ ကို သိထား မွတ္သားေပး

ေလ်ာက္ ျပန္ သံ ေပး ေတြ ေ၀ ေငး လို ့ လွည့္ၾကည့္ ဖို ့ ရာ အခြင့္ အသင့္ မွာ  လံုး၀ မရွိ ေတာ့ ။