Professional Authors

ငါေမ့ေနတဲ့ မိုးျပာရင္ခြင္

ငါတုိ ့ ဟာ ေျပာင္းျပန္လွမ္းေလွ်ာက္ယံု သက္သက္  ေျခေထာက္ေတြ ဆန္႕ခဲ့ၾကတဲ့ လူသားနွစ္ေယာက္ျဖစ္တယ္ ငစည္

နင့္/ ငါ့  – လက္ဖ၀ါးေတြဟာ အရာရာမွာ တံုတံုခ်ိခ်ိ
မီးျမိဳက္ဖို ့ သာ လက္သြက္တတ္တာပဲ ၾကည့္ေလ

 

နင္ ့ ကို ငါ ေမ့ထားတာေရာ နင္ကငါ့ကို ေမ့ထားတာေရာ

ငါတို ့နွစ္ေယာက္ အတူတူ ေမ့ခဲ့တာေရာ ေမ့ေနတာေရာ ေမ့လိုက္မွာေတြ ေရာ အားလံုးေပါင္းျပ၊ီး ၾကိဳေသာက္လိုက္တာ

နင့္ အျပံဳးေတြ ထြက္က်လာတယ္ ။ ဒီကိစၥ ကို နင္ မယံုသင့္သလို ငါကိုယ္တိုင္ လည္း မယံုဘူး ငစည္။

 

နင္က စကား စ လိုက္တိုင္ း ဟိုဟာ ဟိုဟာ ဟိုဟာ  ဆိုတဲ့ စကားနဲ႕ ထစ္ေငါ့ေလ့ရွိတာ ငါ သတိမရေတာ့ဘူး

နင္အၾကိဳက္ဆံုး အေရာင္က မိုးျပာေရာင္ဆိုတာ ငါ မသိေတာ့ဘူး

ငါတရားစခန္း၀င္ျပီး နွစ္ရက္အၾကာမွာ ခပ္တည္တည္ တရားထိုင္ခန္းထဲေရာက္ေနတဲ့ နင့္ အေၾကာင္း ငါမမွတ္မိေတာ့ဘူး

နင့္ အာရံုထဲက မီးေတာက္ေလး ဘယ္အခါ က အျပီးသတ္ ျငိမ္းခဲ့ေလသလည္း ငါ မသိခဲ့လိုက္ဘူး

ငါ ကတံုးမ ျဖစ္သြားတဲ့ေနာက္ ဘယ္လိုအေတြးနဲ႕ နင့္ဆံပင္ေတြ ပယ္ပစ္ခဲ့လိုက္သလည္း ငါ မေမးမိခဲ့ဘူး

ၾကယ္တာရာ အစံုအလင္နဲ႕ ေကာင္းကင္ထက္ ေလွကားဆင့္ ခဲ့ၾကတဲ့ေန႕ေတြလည္း ငါ မသိေတာ့ဘူး

နင္ ပဲျခမ္းသုတ္ ၾကိဳက္တာ လည္း ငါ မမွတ္မိေတာ့ဘူး

နင္ ၀တ္ေလ့ ၀တ္ထရွိတာ JJ တံဆိပ္ ေဘာင္းဘီဆိုတာလည္း ငါေမ့သြားျပီ

ငါတို ့ နွစ္ေယာက္ ယူတဲ့ အေၾကြးေတြ နင့္ အိမ္သူ လိုက္ဆပ္ေပးရတာေတြလည္း သတိမရေတာ့ဘူး

နင္ ရွပ္အက်ီၤလက္ရွည္ နဲ႕ ပုဆိုး၀တ္ရင္ သိပ္ လိုက္ဖက္တာလည္း ငါမသိေတာ့ဘူး

ေရေပၚဆီအခ်စ္ေတြ ၾကား အမွား လို ့ လက္ညွိဳးထိုးခံ

စြဲလန္းျမတ္ႏိုးျခင္းဟာ နင့္ရင္ထဲမွာပဲ ငါရွာေတြ႕ႏိုင္မယ့္ ေရွးေဟာင္းပံုျပင္တစ္ပုဒ္

ငါတို ့ အတူတကြ မိုက္ရူးရဲ ေရးဆြဲခဲ့ၾကတဲ့ လမင္းေမွ်ာ္သံ ပန္းခ်ီကား အေၾကာင္းလည္း ငါ ေမ့သြားပါျပီ

 

ငစည္

ေနာက္ဘ၀ မွာ ဆံုကို ဆံုမွ ျဖစ္မွာမို ့ ဒီဘ၀ က က်န္းမာေရးကို လ်စ္လ်ဴရွဳျပစ္ၾကတဲ့ ငါတို ့ နွစ္ေယာက္ရဲ႕ ေပါေၾကာင္ၾကား အိပ္မက္ေတြလည္း ငါ ေမ့ေနခဲ့ျပီ

ငါ အပ်ိဳၾကီး လုပ္ဖို ့ မဲဒိုင္ခံ ေပးခဲ့တဲ့ နင့္ လက္ခုပ္သံေတြ လည္း ငါ ေမ့ေလ်ာ့ခဲ့ျပီ

နင့္အိမ္ေထာင္တည္ျမဲ အသက္ဆက္ဖို ့ ခြဲခြာျခင္းဥေပကၡာေတြခင္း လမ္း ရွင္းခဲ့တဲ့ ငါ့ အရူးကြက္ေတြကိုလည္း ငါ မမွတ္မိေတာ့ဘူး

 

ငစည္

ငါ့ဆီမွာ အတိတ္ေတြရွိေသးတယ္ အဲဒါေတြ ျပန္လာေရြးပါ

ငစည္

ငါ့ဆီမွာ အရိပ္ေတြ က်န္ခဲ့တယ္ အဲဒါေတြ ျပန္လာ ယူသြား ပါ

ငစည္

ငါ့ဆီမွာ ဒဏ္ရာေတြ စိမ္းေနေသးတယ္ အဲဒါေတြ ျပန္လာ သိမ္းေပးပါ

 

 

ငစည္

 

ငါ့မွာ ၾကယ္ မလင္း တဲ့ ေကာင္း ကင္ အစုတ္ၾကီး ပဲ က်န္ေနခဲ့တယ္

အဲဒါ

နင္

ျပန္လာ အုပ္ စိုး လို ့ လင္းပ ေ၀ ျဖာ ေပးပါ။ ဘယ္လို ေခါင္းစဥ္မ်ိဳးေအာက္မွာျဖစ္ျဖစ္ေပါ့။

 

ဒါနဲ႕

 

ေလာကဓံရဲ႕ စည္းမ်ဥး္ စည္းကမ္းေတြ အရ

 

ငါ နင့္ကို တကယ္ ေမ့သြားျပီ ငစည္။

 

။ဒီကိစၥကို နင္ယံုမွာ မဟုတ္သလို ငါ ကိုယ္တိုင္ လည္း ဘယ္ေတာ့မွ မယံုပါဘူး ။

In: ကဗ်ာ Posted By: Date: Jul 12, 2013
Comment #1

ေနာက္ဘ၀ မွာ ဆံုကို ဆံုမွ ျဖစ္မွာမို ့ ဒီဘ၀ က က်န္းမာေရးကို လ်စ္လ်ဴရွဳျပစ္ၾကတဲ့ ငါတို ့ နွစ္ေယာက္ရဲ႕ ေပါေၾကာင္ၾကား အိပ္မက္ေတြလည္း ငါ ေမ့ေနခဲ့ျပီ
………………………………………………………….
တကယ့္ျဖစ္ရပ္မွန္ဆိုရင္ေတာ့ ….. >.<
အားေပးသြားပါတယ္ေနာ္…..

commentinfo By: ေႏြ at Jul 13, 2013
Comment #2

မမိုးေ၇…အားေပးလ်က္ေနာ္….

commentinfo By: newun at Jul 14, 2013
Comment #3

သူကေတာ႕ မိုးၿပာေရာင္မဟုတ္ဘူးဗ် ပန္းေရာင္ႀကိဳက္တာ

commentinfo By: waiphyo at Jul 14, 2013
Comment #4

၀ူး…. ဘာေၿပာရမယ္ေတာင္မသိေတာ႕ဘူး

commentinfo By: jinger at Nov 25, 2013

Leave Comments

Name*

Email*
Website
Email me whenever there is new comment