၁၉၈၁ ခုႏွစ္ ဧၿပီ ၉ ရက္…

ဘ၀တစ္ခု အစပ်ိဳး…
ေလာက..သင္႐ိုးညႊန္းတမ္းမွာ..
မာတိကာ..အသစ္တစ္ခု တိုးတဲ့ေန႔ေပါ့…..။

ေအးျမတဲ့ ေမတၱာေတြနဲ႔ ေထြးဖက္..
အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေစဖို႔…
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြနဲ႔…
ရင္ဖြင့္ႀကိဳဆို…
မနက္ျဖန္တိုင္းက ခ်ိဳတယ္…..။

စာမ်က္ႏွာ-၅
ေလာကဓံတရားဆိုတာ ဘာမွန္းမသိ..
လြယ္အိတ္လြယ္.. ေက်ာင္းကိုသြား…
သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ကစားမယ္…..။

စာမ်က္ႏွာ-၁၀
လိုခ်င္တာ ရဖို႔အတြက္ပဲ အေလးထား..
ျဖစ္ႏိုင္တာ မျဖစ္ႏိုင္တာ မစဥ္းစားခ်င္ဘူး…
ပူဆာငိုေၾကြးလိုက္တိုင္း..
အေမက ျဖည့္ဆည္းေပးတယ္……။

စာမ်က္ႏွာ-၁၅
ဘယ္အရာမွ မတည္ၿမဲ..
ကံတရား အတိုင္းပဲေလ..
ေက်ာင္းသြား..ေက်ာင္းျပန္..
အေမေျပာေနက် စကားေတြၾကားမွာ…
လူလိမၼာလို..ေနတတ္ခဲ့ေပါ့…..။

ကၽြန္ေတာ့္အတြက္..
ဘယ္ေတာ့မွ..
အေမ့ မ်က္ရည္ မသက္ေစရဘူး..အေမ…..။

စာမ်က္ႏွာ-၂၀
ေလာကေတာအုပ္ထဲ..မရဲတရဲစမ္းေလွ်ာက္..
လမ္းေပ်ာက္မွာ မေၾကာက္ပါဘူး…
အေမ တပ္ေပးလိုက္တဲ့ အေတာင္ပံေတြနဲ႔..
ေလဟုန္ကိုဆန္.. အျမင့္မွာ ပ်ံႏိုင္တယ္ေလ…

ဒါေပမယ့္…
ေတာင္ပံေတြက..ေလးလံလို႔..
တစ္ခါတစ္ခါ..
သူမ်ားေတြလို ရုန္းကန္ၾကည့္ခ်င္တယ္……။

စာမ်က္ႏွာ-၂၅
မွန္တယ္ထင္ရင္ ဂ႐ုမစိုက္…
ဘယ္လိုပဲ တိုက္ခိုက္ၾကစမ္းပါေစ..
ငါ့ဘ၀..အေရာင္ေတာက္ဖို႔..
ငါ့လက္နဲ႔ ငါ တည္ေဆာက္မယ္…..။

စာမ်က္ႏွာ-၂၉
ဘ၀ကို ႐ိုးရွင္းစြာျဖတ္သန္း..
အတၱ..မာနေတြနဲ႔..မလွမ္းခ်င္ေတာ့ဘူး…
ေမတၱာတရားကို အေလးထား…
အခ်ိန္ေတြကို တန္ဖိုးရွိစြာ ျဖတ္သန္းသြားခ်င္တယ္..

ေလးညႇိဳ႕ရွင္