ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ စာမ်က္ႏွာေတြကို

လူၾကည့္ေကာင္းေအာင္ ျပင္ဆင္ရင္း

ငါတို ့ ကိုယ့္မ်က္ႏွာ ကိုယ္ မၾကည့္မိခဲ့ဘူး

စိတ္ေပ်ာ္ေအာင္ မရြာတဲ့ မိုးဖြဲေတြၾကား

စကၠန္ ့တံတစ္ခ်ိဳ ့ကို

မီးတင္ရိႈ ့ဖို ့

ငါတို ့ေတြ လက္ရဲဇက္ရဲ

ဘာပဲေျပာေျပာ ဇင္ေသာ့ေရ

မေရရာမႈကို စကားလံုးေတြနဲ ့ထုဆစ္ဖို ့့

မင္း ရွိတယ္

ငါ ရွိတယ္

မိုးသည္း ရွိတယ္

ေနာက္ျပီး ပင္ဂြင္းငွက္တစ္ေကာင္လည္း ရွိတယ္

ရွင္းလို ့ရရင္

ဒီရြက္ျပတ္ေတာ ကို မ်က္စိတစ္မွိတ္နဲ ့

ရွင္းပစ္ခ်င္တယ္

ငယ္ရြယ္စဥ္ဆိုတာ

မေန ့ကလိုပဲ

အသက္ ( ၂၀ ) နဲ ့ အမႈတစ္ရာ ၾကံဳေနရေတာ့

မင္းလည္း ဆံပင္ေတြေကာက္

ငါလည္း ပါးေရနားေရေတြ တြန္ ့

ငါသာ ပြဲစားဆို

အဲဒီ စက္၀ိုင္းကို

ရတဲ့ ေစ်းနဲ ့ေရာင္းပစ္လိုက္ျပီ။

( ၂ )

ဘယ္လိုလဲ ဇင္ေသာ့

မင္းရဲ့ ပန္းႏုေရာင္ စိုက္ခင္းက

သီးႏွံဘယ္ေလာက္ထြက္ေနျပီလဲ

ခါးသီးတယ္ဆိုျပီး

ေရွာင္ဖယ္လို ့မွ မရဘဲ

အခု မင္းေသာက္ေနတာ

ေကာ္ဖီခါးခါးေလ

ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ အထြက္ႏႈန္း ေကာင္းဖို ့အေရးၾကီးတယ္

အရႈံးအျမတ္ တြက္ခ်က္ေနလို ့

ဒီအိပ္မက္ေတြက ေစ်းတက္မလာဘူး

မိုးရြာလို ့လည္း အေရာင္း မျပတ္ဘူး

ေနပူလို ့လည္း အေရာင္းမသြက္ဘူး

စကၠဴရင္းတဲ့ ကစားပြဲမွ မဟုတ္ဘဲ

မင္းရင္းခဲ့တာ

ႏွလံုးသားေလ

အက္ေၾကာင္းကြဲထဲက

အမုန္းရယ္သံေတြ…

ေၾကကြဲ သီခ်င္းေတြ

ဒါေပါ့ မင္းက လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္

ငါကေတာ့

ေက်ာက္ျဖစ္ရုပ္ၾကြင္းကိုပဲ

ခံစားခ်က္ပြား

မုိးေတြရြာတုိင္း

တစ္ထပ္ေဆာင္ေတြကို လြမ္းတယ္

လွ်ပ္စီးသြားေတြလို

မညီညာတဲ့ အလွအပမ်ိဳးနဲ ့

စကားလံုးေတြကို တည္ေဆာက္ၾကည့္ေတာ့

မိုးၾကိဳးပစ္တုိင္း

ငါ့ဒုိင္ယာရီစာအုပ္ေလးက

ထ ထ ခုန္တယ္။

( ၃ )

အပူအပင္ကို

ဆီလို အေပါက္ရွာျပီး ရွာေနရမယ့္ ဘ၀မွာ

ငါတို ့သူငယ္ခ်င္းေတြက

ဘိုးဘိုးေအာင္ တန္ခိုးနဲ ့ ႏွစ္ဆတိုးလို ့

ဘ၀ အေမာ ဘ၀အေမာနဲ ့

ေလာဘေလးက ခပ္မ်ားမ်ား

ေဒါသေလးက ခပ္ထန္ထန္

ေနာက္ဆံုး

ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း စကားလံုးေတြက

ေန ့စဥ္ဘ၀ေတြကို

ေမာေမာသြားေစခဲ့တယ္

မင္း သိတယ္ မဟုတ္လား …ဇင္ေသာ့

မေန ့က ငါတို ့ရပ္၀န္းမွာ ငလ်င္လႈပ္သြားတယ္ေလ

ဒုကၡသစၥာနဲ ့ေလာကဓံရွစ္ပါးကို

နို ့စိမ္းေပါက္ေသာက္တတ္တဲ့

ဒီျမိဳ ့သားေတြနဲ ့

ငါ သိပ္အေစးမကပ္ေတာ့ဘူး

အေနာက္ေတာင္ မုတ္သုန္ေလကို

ေျပာလိုက္ပါ

အားရင္ ငါတို ့ျမိဳ ့ကို လာခဲ့ပါဦးလို ့

တစ္ေန ့တစ္ေန ့

ျခေသၤ့ဖမ္းလိုက္

ခဏေလးနဲ ့ျပန္လြတ္သြားလိုက္

စိတ္ဓာတ္ေလး ဗြက္ထဲခ်လိုက္

ေနာက္

ျခေသၤ့ ျပန္ဖမ္းလိုက္

မင္းေကာင္ ျမိဳင္ရာဇာလည္း

မေသးမွ်င္ မရွိကတည္းက

ေသနတ္ ျပန္ကိုင္ေနျပီ

ဒါက အေရးမၾကီးပါဘူး

မင္း ပစ္ကြင္းထဲက

အနက္ေရာင္ ေဘာလံုးကိုသာ

အာရံုစိုက္ပါ

ငါလည္း မေရရာမႈအတြက္

စာအုပ္ ဖတ္လိုက္

တီဗြီ ၾကည့္လိုက္

အင္း

အိပ္မက္ေတြလည္း

ငါ့အိပ္ရာေပၚမွာ အတုန္းအရုန္း။

( ၄ )

၀ရုန္းသုန္းကား ေန ့စဥ္ဘ၀နဲ ့

ေလခ်င္တုိင္း ေလ

ေပခ်င္တုိင္း ေပ

အနႏၱတို ့ရဲ့ အိပ္မက္ေတြ ျမစ္ေရထဲေမ်ာ

ေရွာင္ဖယ္လို ့မရတဲ့

ဒီေတြ ့ဆံု ဆက္ဆံမႈေတြထဲ

ကိုယ္ပိုင္ဘ၀ကို ေျမလွန္ရွာ

ေတြ ့မယ္ ေတြ ့ေတာ

လွလွပပ ထုဆစ္ထားတဲ့ ဒုကၡရုပ္ၾကီး

မုိးရြာတုိင္း ေရခံရေအာင္က

ငါ့ ပံုးက ေသးေသးေလး ေလ

ဘ၀ေပးေပါ့

ဇင္ေသာ့ေရ

လက္ေတြ ့နဲ ့စိတ္ကူးယဥ္ကို

ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာ သံုးသပ္ရင္း

ငါတို ့ရဲ့ ေမွာ္၀င္ဇာတ္လမ္းေတြက

စာမ်က္ႏွာေပၚမွာ

ဒီဆိပ္ကမ္းမွာ ဆိုက္သမွ်

ဒီကုန္းပတ္နဲ ့

ဒီကူလီနဲ ့

ဒီေစ်းသည္နဲ ့

ဒီမ်က္ႏွာေတြကိုပဲ အလြတ္က်က္

မျမင္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္တယ္ဆိုတာ

အိပ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္တာေလာက္

ပိရိေသသပ္မႈမရွိဘူး

ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္

ရယ္သံေတြၾကားရင္

ငါကေတာ့ အိပ္ရာထဲ တန္း၀င္တာပဲ

ျငင္းပယ္ခြင့္မွ မရွိတဲ့

ေနထုိင္မႈ မီးေတာင္ထဲ

တလိမ့္လိမ့္ စီးဆင္းသြားတဲ့ ေခ်ာ္ရည္ေတြက

မီးေတာင္ၾကီးရဲ့ မ်က္ရည္လား

လႈပ္လီလႈပ္လဲ့

ေသတာေတာင္မွ လွပခ်င္ေနတဲ့

သစ္ရြက္ေျခာက္ေတြရဲ့ ေၾကြဆင္းမႈ

ငါကေတာ့

နယူတန္ေရွ႕မွာ ဗုန္းခနဲ ေၾကြက်တဲ့

သစ္သီးပဲ ျဖစ္ခ်င္တယ္

ေရွ႕ကို ၾကည့္ရင္ ေဆာင္းရာသီ

အခု ငါ့ေျခေထာက္ေတြက ဗြက္ထဲမွာ

ေရွ႕ဆက္လွမ္းရမလား

ဗြက္ထဲမွာပဲ ေနရမလား

အရိုးျပိဳင္း သစ္ေျခာက္ပင္ေလာက္မွ

ခံနုိင္ရည္ မရွိခဲ့

အခုေတာ့

က်ဆိမ့္ တစ္ခြက္နဲ ့ ေန ့တစ္၀က္

စာအုပ္တစ္အုပ္နဲ ့ ညတစ္ည

ေငြငါးရာနဲ႕ နံနက္ခင္းတစ္ခု

ေပ်ာက္ဆံုးသြားတဲ့ ငါ့ရဲ့ သရဖူ

အေရာင္ေတာက္ဖို ့ေနေနသာသာ

ငါ့ရဲ့ဓားကိုေတာင္ မေသြးရေသးဘူး

ဒီေႏြမွာေပါ့…။

( ၅ )

ယိုင္နဲ ့နဲဲ႕ ပံုစံခြက္ထဲမွာ

မင္းရွာေတြ ့တဲ့ အမွန္တရားက

ဘာလဲ..

ျမိဳင္ရာဇာအတြက္ေတာ့

မေသးမွ်င္ျဖစ္မွာ ေသခ်ာတယ္

က်န္တဲ့ ငါတို ့အတြက္ေကာ..

စကၠဴေတြနဲ ့ဖံုးပိတ္ထားတဲ့

တံခါးတစ္ခ်ပ္ကို ဖြင့္ဖို ့

ငါတို ့ဘာေတြ ၀န္ေလးေနခဲ့သလဲ

ဇင္ေသာ့ေရ

ရုိးရာထံုးစံဆိုတာ

တစ္ခါတစ္ခါမွ စားရတဲ့

ေဆာင္းရာသီရဲ့ နံနက္စာ တစ္ခုလိုပဲ

ေကာင္းညွင္းေပါင္းနဲ ့

ငါးရံ့ေျခာက္ဖုတ္နဲ ့

ေရေႏြးၾကမ္း ပူပူေလးနဲ ့

သိပ္ျမိန္တာေပါ့ကြာ…။

                                              မိုးအိမ္လူ
                                                        5 Jul 2009