လြင့္ေမ်ာေနခဲ့တာလား
ေမ်ာလြင့္ေနခဲ့တာလား
ေသခ်ာတာကေတာ့
ရပ္မေနခဲ့တာပဲ…

ေလ်ွာက္ပါ မ်ားေတာ့
ဖိနပ္ေတြ ပါးပါးလာတယ္
ပန္းတိုင္တစ္ခုရွိပါလ်က္
ခရီးလမ္းက ဝိုင္းစက္ေနတဲ့
စက္ဝိုင္း ပမာေပါ့…

အေနအထား မဟန္
ေပက်ံေနတဲ့ အသြင္သ႑ာန္နဲ႔
ေန႔နဲ႔ည ညနဲ႔ေန႔ စလံုးေပါင္း
မွန္ေအာင္မေပါင္းတတ္ေပမယ့္
ျဖတ္သန္းတဲ့လမ္းက ရိုးရွင္းတယ္…

အေပၚယံ အေဆာင္အေယာင္
ေကာင္းကင္နဲ႔ ေခါင္းမလြတ္သူေတြ
ပညာဂုဏ္ေမွာက္ အရာမေရာက္ပဲ
တဏွာေအာက္ ငါးပါးေမွာက္ခဲ့ၾက…

ဘ၀… ဘ၀… ဘ၀…
အမ်ွ… အမ်ွ… အမ်ွ…
တတ္သမ်ွ မွတ္သမ်ွ
ေနာက္လူေတြအတြက္
လက္ဆင့္ကမ္းေပးၾကပါ…
ဒီစာနာတတ္ျခင္းဆိုတဲ့
မီးေတာက္ေလးကူညီထြန္းညွိေပးၾကပါ….
ဒီလိုစက္ဝိုင္းသ႑ာန္
ခရီးလမ္းကို ေျဖာင့္မတ္ေပးၾကပါ…
ျမင္ေနရတဲ့ ပန္းတိုင္ကို
အတူလက္တြဲျပီး ဆြတ္ခူးၾကပါ…