ကေ၀မေလးရဲ႕ တိုးတိတ္စြာ

ရယ္လိုက္တဲ့ အသံက

ငါမပိုင္တဲ့ ၿမဴေတြေတာင္ မီးၿပတို္က္ထြန္းၿပီး

အတူတကြ လြမ္းေပးခဲ့ရတယ္

တေရးႏိုး မရြတ္မိေပမယ့္

အသိရိွရိွနဲ႕ေတာ့   အဲ့ဒီနာမည္ေလးကို

ရြတ္ေနဆဲပါ

“မင္းဟာ ငါမထိုးပဲ ငါကိုယ္တိုင္စိုက္ခဲ့တဲ့ဓားတေခ်ာင္း

ေနာက္ေက်ာလံုေအာင္ ထုတ္ခ်င္းေပါက္ထိုးခဲ့ၿပီး”

မနက္ၿဖန္မ်ားတိုးတိတ္စြာလာပါ

ခ်စ္သူရဲ႕ သံေခ်းတက္မႈေတြအတြက္

တိမ္တအုပ္တိုးတိတ္စြာေခၚလာခ်င္လို႕ပါ

ဥတုသံုးပါး မင္းႏွင္ရာ အရပ္ငါ ေရာက္ေစေပ့ါ

အဲ့ဒီ လက္ေခ်ာင္းေလးေတြ 

ၾကမ္းတမ္းမႈ လကၤာ မပါေပမယ့္

ဒူးေထာင္အညံ႕ခံမႈမွာ

မ်က္ရည္ေတြကိုေတာင္ အက္စစ္ခိုေစခဲ့တယ္

ေလာကနီတိေတာင္ မတတ္သာတဲ့ အၿပံဳးကို

ၿပတတ္တဲ့ သူမအတြက္

တဘ၀လံုး ပိုေနတဲ့ေရေတြ သြန္ၿပီးၿပန္လာမယ္

ap