သူ႕ရဲ႕ ေဖ်ာ့ေတာ့ေတာ့အၾကည့္တစ္ခုေၾကာင့္ ကြ်န္မရဲ႕မာနေတြ လြင့္စင္သြားရတယ္ဆိုတာ ဘယ္သူမွ သိလိုက္မွာ မဟုတ္ဘူးေလ။
အခ်စ္ကို ကိုးကြယ္တာမဟုတ္ေပမဲ့ ကြ်န္မသူ႕ရဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္မွဳကိုသာ ကိုးကြယ္ခဲ့မိတာ။
မ်က္ႏွာတစ္ခ်က္ေတာင္ မပ်က္ေစခ်င္ခဲ့တာ ဝတၱရားတစ္ခုဆိုတာထက္ ပိုသာလြန္းေနခဲ့ပါတယ္။
သူ႕ပါးေပၚက အနမ္းဖြဖြေလးေတြကလည္း အနမ္းဖြဖြေလးထက္ပိုပါတယ္ဆိုတာ သူခံစားမိမွာပါေလ။
အၿဖည့္ခံဆိုတာထက္ ဟိုးဖက္ကိုေတာင္လြန္ေနပါေသးတယ္။
ကြ်န္မ စိတ္မဆိုးတတ္တာေတာင္ ေတာ္ေတာ္ၾကာေနခဲ့ပါၿပီေလ။
ဒီေတာ့ သူမေခ်ာ့တတ္တာကို အၿပစ္မဆိုၾကပါနဲ႕။ (ကြ်န္မမွ စိတ္မွန္မွန္မေကာက္ခဲ့ပဲေလ)
”အရူးမၾကီး”တဲ့……. ေခၚၾကပါေစေလ။ ကြ်န္မ ဘယ္နာမ္စားကိုမွ သူ ကြ်န္မကိုေခၚတတ္တဲ့ နာမ္စားေလာက္ ဂရုမစိုက္ တန္ဖိုးမထားဘူး။
“Thel” ဆိုတဲ့ “T…..h……e……..l” ကြ်န္မကေတာ့ တစ္ကမၻာလံုးမွာ ကြ်န္မတစ္ေယာက္ပဲ သူေခၚတဲ့ ကြ်န္မရဲ႕ နာမ္စားေလးကို ခ်စ္တယ္။
တစ္ခါတစ္ေလ စိတ္လိုလက္ရ ရွိတဲ့အခ်ိန္မ်ိဳးမွာ သူကြ်န္မကို ေမးေလ့ရွိပါတယ္။
”Thel ကိုယ့္ကို ခ်စ္လားတဲ့”
ကြ်န္မက ဘာမ်ား ၿပန္ေၿဖတတ္မွာတဲ့လဲ။
”သိပ္ခ်စ္ပါတယ္ဆိုတာထက္ ပိုပါတယ္ ခ်စ္သူရယ္”

ၾကက္ေၿခခတ္X
ဒီဇင္ဘာလ ၁၅ရက္၊ တနဂၤေႏြေန႕ ၂၀၁၃