အိပ္တန္းျပန္ခ်ိန္

အိမ္, သာမွ ဧည့္လာမည္။

သာသာယာယာ အိမ္အရိပ္သည္
ခိုလံုသူမ်ား အမိုးအကာလံုဖို႔ေတာ့ လိုပါမည္
ျဖစ္ေလ့ျဖစ္ထ သေဘာတရားမ်ားထဲ
အံ၀င္ဂြင္က် ထီးတစ္ေခ်ာင္း ဖြင့္ဖို႔ ခက္သည္
အလိုက္အထုိက္ သေဘာတရား မ်ားတတ္ၾကသည္
ယံုၾကည္ခ်က္တခ်ိဳ႕ စေတးလိုက္ရသည္
ခံယူခ်က္တခ်ိဳ႕ ေျပာင္းလဲလိုက္ရသည္…။

ဟိုး… အေ၀းက.. ေခၚသံမ်ား
ေကာက္စားကာ ေျမာက္စားတာ မဟုတ္ေပမယ့္
အနာဂတ္ကိုေတာ့ ခဏတာ အေရာင္လက္ေစသည္ေပါ့…။

ဆိုေတာ့….
ခြင့္သာခိုက္မွာ မလိုက္လွ်င္
သကၠရာဇ္မ်ား သမား႐ိုးက် ဆန္ေလမည္လား
ထားလိုက္ပါေတာ့ အေတြးေတြ…။

ခုေတာ့…
မႏွင္ရပါဘဲႏွင့္ ေလလို လြင့္ခဲ့ရသည္
မ႐ြာေပမယ့္ သည္းမယ့္မိုးသားေအာက္မွာ
ေနရာေျပာင္းကာ အိပ္မက္ေတြ ႀကိဳးျဖည္ခ်ရင္း
ကိုယ္ မပုိင္တဲ့ ကိုယ့္ေနရာတစ္ခုကို လွမ္းဆုပ္ကိုင္ရင္း
ကိုယ့္ ျဖစ္ထြန္းမႈႏွင့္ ကိုယ္ေနသားက်ဖို႔ ႀကိဳးစားရင္း
႐ြက္၀ါ အခါခါ ေဟာင္းသြားတဲ့ တစ္ေန႔
ရာသီမေျပာင္းတဲ့အိမ္ေလးဆီ
တခါတေခါက္
ျပန္ေရာက္ၾကဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ကိုယ္စီ…..။

ကြယ္
အိမ္, မသာေသးလည္း
တစ္ေန႔ေတာ့
အိပ္တန္းျပန္လာမည္….။

ဂၽြန္မိုးအိမ္

သံလြင့္အိပ္မက္ မွာ ပါတဲ့ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ ပထမဦးဆံုး ကဗ်ာေလးပါ.. ဘ၀ တစ္ေကြ႕မွာ အမွတ္တရ အျဖစ္ေပါ့.